Love Toxic

Chapter 1 - The man in the rain

Pano ko nga ba sisimulan ang kwento ko?
Simulan ko ba sa simula ng buhay ko? Pero masyadong mahaba.
Simulan ko ba sa mga napagdaanan ko? Masyadong madrama.
Maybe I should start with that day.
Tama, simulan ko kung paanong 'love toxic' ang inabot ko
20 years old and counting, loveless? Maybe, pero masaya naman ako sa buhay ko. Masaya ako sa araw araw na pagpasok sa trabaho at mabili ang mga gusto ko.
I'm not selfish, I just work for myself hindi naman sa wala akong kwentang anak na di masuklian ang ginawa ng mga magulang ko kundi sadyang wala lang talagang pagbibigyan.
"Alliyah Montes! Uwi kana?"
Napalingon ako sa lalaking tumawag sakin, he was David, my bestfriend, isang registered nurse dito sa pinagtratrabahuhan kong hospital.
"Hindi hindi, papasok palang" pambabara ko naman dito habang naglo-log-out sa biometrics.
"Pilosopo kadin eh no" natatawa naman nitong sabi saka lumapit at ginulo ang buhok ko
"Aiishhh! David!" Inis ko namang suway dito. Alam na alam niya ang frustration ko pagdating sa kulot kong buhok pero parang natutuwa pa siya sa ginagawa niya, kaibigan nga naman.
"Hatid na kita?" nakangisi pa nitong alok.
"Ge, una nako" I'm sure naman kasi na isasama niya lang ako sa pagsundo sa 'bago' nanaman niyang girlfriend. Boys! Kung diko lang kaibigan to nilibing ko na ng buhay. I expose ko kaya to sa radiation mga sampung sagad sa kVp para mabaog.
Pero ngayon naisip ko sana pala nagpahatid nalang ako
It was raining that night, I was walking down the alley when I saw someone in his despair. He was wearing a black jacket, pants and a cap.
He was standing there with a bonquet of red roses, already soak in the rain.
Obviously may iniintay siyang dumating at sigurado naman ako na di ako yun, at kung sino man yung babaeng yon sigurado din akong hindi na yon dadating dahil it's already 11 pm at basang basa na yung guy so walang date na mangyayari.
I was just going to pass through him but then he reminded me of someone, that certain someone that run in the middle of the rain just to chaste her firstlove and beg for another chance. Another chance na hindi naman niya alam kung bat niya hinihingi eh wala naman siyang nagawang kasalanan, stupid me.
So I did step back and stand infront of him, sharing my umbrella.
Nakatungo siya kaya hindi ko masyadong maaninag ang mukha niya pero one thing is a fact, those are not raindrops falling on his cheeks but tears.
Ang swerte naman ng babae, sa panahon ngayon madalang na ang iiyak na ganyan para sa isa.
I held his so cold hand and guide it to hold my umbrella.
"Kung sino man yung iniintay mo, move on, kasi kung mahal ka niya edi sana hindi ka basa sa ulan ngayon."
And with that I run as fast as I can hanggang makaabot ako sa bahay. A man who cries for a girl? I really want to experience that kind of love.

The next day same time ng out ko sa work I decided to walk again.
Hindi ko alam kung nagbabakasakali ba kong makita ko ulit yung lalaki o sadyang nagtitipid lang ako kasi andami kong gastos this month.
"Feeling ko wala siya don" baka napulmonya na yon o kaya trangkaso, wag naman sana.
"Andito lang ako hinahanap mo pa" nanlaki ang mata ko at nag isip. Tatalikod o hindi?
"Hinahanap mo ko no" kakausapin ko ba o iisnabin?
Ang dami kong tanong sa sarili ko eh alam ko naman ang sagot.
So tumalikod ako, hinarap siya at sumagot ng "David" sabay irap at balik sa paglalakad.
"Sabi na namiss mo ko eh" sabi na wag nako tumalikod eh tas isnabin ko na eh, kulit ko din eh.
Hindi ko siya pinansin at naglakad lang pero tuloy tuloy parin siya sa pagsunod sakin at pagkalabit na sobrang nakakapika na.
"David Tolome Pandac!" yan buo niyang pangalan na ayaw na ayaw niyang pinagkakalandakan.
"Takte Alliyah wag ka maingay baka may makarinig sayo!" pilit pa niyang tinatakpan yung bibig ko ng kamay niya na kinagat ko lang kaya siya napalayo at iwinasiwas sa hangin yung kinagat ko.
"GM ko yan" hamon ko pa sa kanya. Gusto ko mapalayas tong taong to baka may makakita saming magkasama eh kung ano isipin.
"GM uso paba yon? Itweet mo!" Aniya pa.
"Eh...."
"Eh wala kang twitter, facebook at insta" aba't tinuloy pa di ko na nga sinabi eh "Anti social" he even added na para bang insulto na wala ko ng mga yon.
"Eh pake mo!" I have reasons.
Out of nowhere he gain seriousness and ask "You know what?"
"What?" moodswings baka meron tong isang to ngayon, hemaphrodite.
"You use to answer the question 'what are you thinking?'" he answered seriously which made us quiet and I know he regret saying that just by looking at his face.
"Don't look at me like you pity me or anything" I said as I brush his face with my hands, siguro clay to pede ko kaya imolde yung mukha nito pa minion para matuwa naman ako sa kanya.
"Tsss! Emo!" he said grabbing my hands away from his face.
I pull my hand back and said "Hemaphrodite" before leaving him shock with what I just said.
Maybe I won't walk today, suddenly I got a feeling my body is very heavy, specially my heart.