(34)
Oturmuş bir köşede
Sermişti mendili önüne
Üstünde yamak çeketi
Ayağında yırtık papuçlar
Avuç açtı gelene gidene
Kimi görür kaderi derdi
Kimisi üzgün üzgün bakardı
Boş yerde aradı durdu
Boş yere hayal kurdu
Dolu dolu gözlerle baktı kendine
Avuç açtı gelene gidene
İçinde yaşama tutkusu
Aç kalmamaktı tek korkusu
Gözlerine mutluluk arayıp durdu
Yüreğin kan ağlıyordu
İşte böyle geçip gitti günleri
