Salam canım dostlarım.Men Azerbaycanlıyam.Bir hekaye uazmağa qerara geldim amma menim hekayem diyer hekayeler kimi deyil.Men tanıdığım birinin heyatından yazacam yeni helayemdeki her bir şey olmuş hadisedir.
1987-ci il aprel ayının sonu may ayının evveli idi. Havalarçox isti keçirdi. 6dersdenyorğun çıxmasına baxmayaraq sinif yoldaşı ile elektrickaya qaçırdılar ki,evetez çatıb qarınlarını doyursunlar. Sanki onlar her defe elektrickaya qaçanda yarışma edirdiler. Tanıdığım bu kes özü gec qalanda sinif yoldaşına ,,meni de gözle''deyirdi. Amma vay o günden ki,özü çata o biri ,,meni gözle'' o deqiqe qanı qaralır,esebleşir onu telesdirirdi. Bax belece bu iki qız her gün eve bu şekilde gedirdiler.
Ne ise men size evvelden danışım. Elektrickaya qaçanda daha iki neferin qaçdığını gördüler. Onlar da bu qızlar kimi elektrickaya çatmağa van atırdılar...
Seher ise mekteb yox idi. Çünki bazar günü idi. O vaxtlar mekteb 6günden ibaret idi. Bazar ertesi derse yollandı ve dersden çıxanda iki neferin elektricka yolunda durduqlarını gördü. Sen deme bunlardan biri menim tanıdığım qızdan xoşu gelmiş. Belece bu genc her seher elektricka yolunda gözleyir,eyni kupeye minir ,qız mektebin qarşısındaki platformada düşende o da düşür. Sanki ötürürmüş kimi.
Ancaq qız özünü bilmemezliye vururdu. Çünki o bele şeylerden çox qorxurdu. O hele 7-ci sinifde oxuyurdu. Tanıdığım bu qız her şeyi anasına danışırdı. Anası ona fikir vermemesini,onun sözlerine cavab vermemesini tövsiyye edir.
Hamınıza xoş oxumalar.,,AYSU"
