Yorulduğumu hissettim, hem de hiç bir sebep yokken. Ne yapsam bilemedim, doğum günüm vardı iki gün önce güzel de geçti aslında ama. İçimdeki sıkıntının nedeni belki de saçma sapan bir şey. Nasıl geçer bilmiyorum, biri yanımda olsun istedim ama kimse müsait değil.
Ne zaman birini yanımda istesem ya bir işi olur ya da bir aksilik çıkar. Bunun böyle olduğunu bilmek acı veriyor, ne olursa olsun koşulsuz yanımda istediğim insanların beni görmek bile istememesi acıtıyor.
Ah, harika yine o acı geldi işte boğazıma oturdu. Ağlasam geçer mi? Ya da uyusam? Neden yalan söyler, neden bahane üretir insanlar?
Ben kötü biri miyim? diye düşünmeme sebep olan insanlarında canı cehenneme. Buldum sanırım yorgunluğumun sebebini. Tam da bu işte, beni görmek istemeyen insanların peşinden koşmaya çalışmam. Ama yapamıyorum işte çok samimi konuştuğum, her şeyimi anlattığım birinin hayatımdan belki de hiç bir sebep yokken çıkıp gitmesine izin vermek istemiyorum. Ne yapacağımı bilmiyorum, yine o kararsızlık işte.
Sarılabileceğim insanlar olsun istiyorum etrafımda, bir omuz arıyorum ağlayabileceğim. Ama herkesin işi var, herkes meşgul. Zor tabi, çok zor. Yorulduğumu kalbimin taa derinliklerinde hissetmek çok zor.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Başlık Bulamadım
Chick-LitDoğaçlama.. Olduğu gibi.. Kafa yormadan.. Maksat içimi dökmek.