Sevgili günlükBen Joanna, soy adımın bir önemi yok.Dilsizim,yani konuşamıyorum.Böyle doğdum ve böyle öleceğim.Bunu çocukluğumdan beri rahatça kabul ediyorum ama tek sorun boğazım yırtılana kadar çığlık atmak istediğim zamanlarda tek bir mırıltının bile çıkamayacağını bilmek,kendini kolayca ifade edememek.Ailem ben çok küçükken-cidden,fazla küçükken-teyzem Colin'e bırakmışlar.Teyzem ise kısır,yani hiç çocuğu olmamış.Bu yüzden beni seve seve kabul etmiş.Gerçek ailemin kim olduğunu bana söyledi ama hiç arama zahmetine girmedim çünkü beni bırakan bir avuç gerizekalı sürüsüne geri dönmek aptallık olurdu.17 yaşındayım ve Sydney'de teyzemle yaşıyorum.Şu an ise yatağıma uzanmış aptal psikoloğumun bana bu aptal günlüğü tutman gerektiğini söylediği için bu salak şeyleri yazıyorum.Psikoloğa gitmemin mental bir sebebi yok,sadece teyzem iyi geleceğini düşünüyor.Şimdiye kadar neredeyse hiç arkadaşım olmadı,acaba neden?Çünkü dünyada işaret dili bilen genç sayısı o kadar az ki siktiğimin Sydney'inde bulunmuyor bile.Hayatım hep pencereden dışarıda sevinç çığlıklarıyla eğlenen yaşıtlarımı izlemekle geçti buna rağmen hiç bir zaman depresif bir ergen gibi davranmadım.Hiç bileklerimi kesmedim,haplarla intihar etmeye çalışmadım,üzüntümü içimde yaşayıp dışarıya yansıtmamaya programlanmış gibiyim.Kitap okumayı bilgisayar oyunlarını severim,yemek yapmayı severim hemde fazlasıyla.Müzik dinlemeyide severim,bir aralar jimnastikle uğraşıyordum ama sonra sıkılıp bıraktım bir sebebi yok.İşte bu benim acınası ama yaşamaktan zevk aldığım bir hayat.Tamam fazla klişe kendimden iğrendim.
13.08.2015
Yan tarafa yeni insanlar taşındı ve iki evin birbirine yakınlığı dolayısıyla yandaki heriflerin enstrüman sesleri bizim evin içindeymiş gibi geliyor.Kafamı klozete sokup uyumak istiyorum çünkü ancak o şekilde rahat bir uyku çekebilirmişim gibi geliyor.Teyzem şehir dışına çıktı iş için ben ise evde oturup 16 and pregnant* izleyerek eğleniyorum.Yan tarafın kapısını çalıp sessiz olmalarını söylemek isterdim ama büyük ihtimalle işaret dili bilmiyorlardır.Kağıda falan yazıp kapılarına yapıştırabilirim veya evlerine havai fişek atabilirim.İkinci seçenek daha mantıklı gibi aslında.Pekala umarım rezil falan olmam.
-
Kağıda "Çok fazla ses yapıyorsunuz ve uyuyamıyorum göt herifler"yazıp yemek masasının üzerinde duran anahtarı aldım.Terliklerimi giyip kapıdan çıktım ve yan tarafın çit kapısını açıp içeri girdim.Dış kapının önüne geldiğimde derin bir nefes alıp kapıyı tıklattım.Müzik sesi biraz kısıldı ve adım sesleri kapıya doğru gelmeye başladı.Kapı açıldığında karşımda 1.85 boylarında karamel ve kıvırcık saçlı birisi duruyordu."Uhm,merhaba?"dedi ve cevap bekledi.Elimdeki kağıdı ona doğru uzattım ve okumasını bekledim.Sondaki 'göt herifler' yazısını okuduğunda gülümsedi ve bana baktı.İşaret diliyle 'üzgünüz sessiz olmaya çalışırız'dedi.Bir saniye,benimle işaret dilini kullanarak anlaştı.Tamam çok fazla böyle anlarla karşı karşıya gelmediğim için biraz şaşkınım.Ellerimi kullanarak 'umarım' dedim.Gülümseyip yine ellerini kullanarak 'engelin ne?' dedi.Tekrar gülümseyip ağzımı gösterdim.Kafasını sallayıp tekrar gülümsedi ve "İyi akşamlar."diyip kapıyı suratıma çarptı.Ne kadarda kibar bi hareket!Adımlarımı eve doğru yönlendirip kapıyı açtım ve içeri girdim koltuğa uzanıp üzerime battaniyemi aldım ve gözlerimi kapatıp uyumaya çalıştım.
Tamam biliyorum kısa ve birazcık klişe ama umrumda değil lol.Ha bide şu "-" işareti koyduğum kısımlar günlükte yazanlar değil karışıklık olmasın
16 and pregnant; 16 yaşında hamile kalan kızların & çiftlerin çıktığı bir tür rezil bir program.
thelliewilliams 'a ithafendir.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Mute::a.i
FanfictionDilsiz bir kızın günlüğüne yazdıkları. @thelliewillams'a ithafen yazılmaktadır