Long Distance Relationship [COMPLETED]

End

RAFAEL'S POV

Finally makakapaliwanag ako sa kanya at ito din naman ang pinuntahan ko sa kanya eh, ang magpaliwanag ng harapan.

"First of all hindi ko siya babae. Nagka-yayaan kaming magpipinsan mag-jamming at ayun nagpicture kami ni Lizel. Yung kasama kong babae ay si Lizel, pinsan ko."

Pagkatapos ko mag-explain, natahimik nalang siya.

"Im sorry Rafael. May kailangan din ako sabihin sayo.."

"Anu yun Clarisse?"

"Inisip ko na babae mo siya kasi alam mo naman diba? I mean dahil siguro din sa time gap natin tapos naging busy tayo that time diba?
Rafael, nagkamali ako. Akalako babae mo siya kaya sinabe ko sa sarili ko na wala na tayo.."

"Ah ganun ba? Okay lang."

"Ha? Okay lang? Hindi ka ba galit or magagalit sakin?"

"Hindi. Kasi hinayaan mo na ako magpaliwanag. At ngayon na alam mo na ang totoong pangyayari sa likod ng picture na yun, hindi ako galit sayo."

"Thank you Raf."

"Thank you Clarisse kasi hinayaan mo ako magpaliwanag sayo at salamat din kasi sinabi mo agad yung nasa isip mo. Thank you." Sabay kiss sa forehead.

"I love you."

"I love you too."

"Bakit ka nga pala andito?"

"Bukod sa may good news ako sayo, umuwe talaga ako para magpaliwanag sayo ng harapan."

"Naks naman. Hahaha. Teka anu ba yung good news?"

"Mag-stay na ako dito. Sa mga tita ako titira."

"Really? Nagbibiro ka ba?"

"Mukha ba ako nagbibiro? I'm serious."

CLARISSE'S POV

Ako na ata ang pinaka masayang tao at girlfriend sa mundo na ito. Grabe!
Hindi na kami mapapalayo sa isa't isa. Hindi na mapapalayo sakin si Rafael.

At di ko na kailangan sulitin ang mga araw na andito siya sa Pilipinas, kasi dito na siya for good.

Nakatira siya sa mga tita niya kung saan kabarangay lang namin at alam din nila ang tungkol samin.

Ano pa ang maihihiling ko? Nasa ang ata ang lahat.

Wala na ako maihihiling pa kundi ang magtagal kami ni Raf at kung anu man ang pagsubok na pumasok samin kahit andito na siya, malalampasan din namin.

Thank you God for giving me Rafael in my life.

RAFAEL'S POV

Ang sarap sa feeling na hindi na ako babalik sa Canada.

Yung feeling na makakasama ko araw araw ang taong mahal ko, mayayakap, makakausap, mahahawakan ang mga kanyang kamay, mahalikan ang kanyang mga labi na dati hanggang picture lang or sa camera.

Sa ngayon we are getting strong than before, kung dati sa simpleng away namin parang may World War III this time hindi na ganun.

Mas lumalim ang aming tiwala sa isa't isa. Aaminin ko na may pagkaselosa si Clarisse pero yun diba ang sarap sa feeling? Kasi dun mo malalaman na importante ka sa kanya at ayaw ka niya mawala sa buhay niya.

I found my true love. I found Clarisse, my love.

Thank you Lord at binigay mo sakin ang Clarisse sa pinakamamahal ko in my life.

END.