(Zijn perspectief):
' ik kan haar niet zo aanzien dit doet te veel pijn me ogen werden rood bij de harde woorden die uit haar mond kwamen.
Ze staat op van haar gebedskleedje en keek me geschrokken aan en wende haar blik af en liep snel naar ons bed en deed haar gewijd uit en trok haar pyama aan.
Ze liep na de kast toe en pakte een kussen en een deken en bood die met haar hoofd gezakt aan mij.
Ik deed het zelfde ik was roerloos en vol schaamte tegenover mijn waardevolle vrouw. Wat heb ik toch? Waarom doe ik haar dit aan terwijl zij alleen het besefte wil voor mij😔' ik kan niet zonder jou schat, je bent mijn stuur en licht in het donker '
JE LEEST
Hij en zij
General FictionKort waargebeurde verhaaltje over een vriendin van mij... Heel zielig maar de harde waarheid!