Dünyaca kabul edilmiş bir gerçektir, hali vakti yerinde olan her bekâr erkeğin mutlaka bir eşe ihtiyacı vardır.
Böyle bir erkek yeni bir muhite ilk adımını atarken ne hissediyor, ne düşünüyor, kimse bilmez, ama bu gerçek civardaki ailelerin aklına öyle yerleşmiştir ki onu kızlarından birinin ya da diğerlerinin tapulu malı sayarlar.
"Duydun mu ? Mr. Bennet, şekerim" dedi eşi bir gün, "Netherfield Korusu nihayet tutulmuş."
Mr. Bennet duymadığını söyledi.
"Ama tutulmuş," diye devam etti eşi; "Mrs. Long az önce burdaydı, bana her şeyi anlattı."
Mr. Bennet cevap vermedi.
"Kim almış, merak etmiyor musun?" diye haykırdı karısı sabırsızca
"Söylemek istiyorsan itiraz etmem."
Bu kadar davet karısına yeterdi.
"Doğrusu şekerim, bunu dinlemelisin, Mr. Long diyor ki Netherfield'i kuzey İngiltere'li, büyük servet sahibi bir genç almış; pazar günü dört atlı arabasıyla gelip yeri görmüş ve öylesine beğenmiş ki Mr. Morris'le şıp diye anlaşmış; Michaelmas'dan önce mülkü devralcakmış, birkaç hizmetçisi de gelecek hafta sonuna kadar evde olacakmış."
"Adı neymiş?"
"Bingley."
"Evli mi, bekâr mı?"
"Aaa! Bekâr şekerim, bekâr tabii! Çok zengin, yılda dört beş bin kazanan bir bekâr. Kızlarımız için ne hoş bir şey!"
"Nasıl yani kızlarımızla ne ilgisi var?"
"İlahi Mr. Bennet,"diye cavapladı karısı, "nasıl bu kadar yorucu olabiliyorsun! Kızlardan birini onunla evlendirmeyi düşündüğümü anlamış olmalısın."
"Buraya bu amaçla mı gelmiş?"
"Nasıl böyle konuşabiliyorsun!Kızlardan birine âşık olması çok mümkün; o yüzden gelir gelmez onu ziyaret etmelisin."
"Bunun için bir sebep yok. Sen kızlarla gidebilirsin ya da onları kendi başlarına gönderebilirsin, hatta bu belki daha iyi olur, çünkü güzellikte onlardan aşağı kalır yanın olmadığı için Mr. Bingley aradan seni seçebilir."
"İltifat ediyorsun şekerim. Ben de güzellikten payımı almışım elbette, ama artık kendimi bir şey sanacak halim yok. Beş kız büyütmüş bir kadın kendi güzelliğini düşünmekten vazgeçmelidir."
"O durumda düşüncek bir güzelliği olmaz zaten."
"Şekerim, taşındığı zaman gerçekten gidip Mr. Bingley'yi görmelisin."
"O kadarına söz veremem."
"Ama kızlarını düşün. Bak, kızlar için ne büyük bir kısmet. Sir William'la Lady Lucas gitmeye kararlılar, hem de sadece bu yüzden, çünkü bilirsin onlar genellikle yeni gelenleri ziyaret etmezler. Gerçekten gitmelisin, çünkü sen gitmezsen bizim gitmemiz de imkânsız olur."
"Sen de çok ince hesap yapıyorsun. Eminim Mr. Bingley sizi gördüğüne çok sevinecek; ben de bir kaç satır yazar seninle gönderirim kızların hangisini seçerse seçsin razıyım diye; ama tabii küçük Lizzy'm (Elizabeth) için güzel bir şeyler eklemem lazım."
"Umarım öyle bir şey yapmazsın. Lizzy ötekilerden bir nebze bile üstün değil; hatta ne Jane'in yarısı kadar güzel, ne de Lydia'nın kadar iyi huylu. Ama sen her zaman onu tutuyorsun."
"Hiçbirinin aman aman bir özelliği yok," diye cevap verdi Mr. Bennet; "hepsi de başka kızlar gibi aptal ve cahiller; ama Lizzy kardeşlerinden daha zeki."
"Mr. Bennet, kendi çocuklarını nasık böyle aşağılayabiliyorsun? Canımı sıkmaktan zevk alıyorsun. Zavallı sinirlerime hiç acıman yok."
"Beni yanlış anladın hayatım. Sinirlerine büyük saygım var. Sinirlerin benim eski dostum. En az yirmi yıldır ısrarla sinirlerinden bahsetmeni dinliyorum."
"Neler çektiğimi nerden bileceksin?"
"Sen atlatırsın, daha uzun yıllar yaşar, yılda dört bin kazanan bir sürü gencin buralara geldiğini görürsün."
"Sen ziyaret etmedikten sonra yirmi tane de gelse bize faydası olmaz."
"İçin rahat olsun hayatım, yirmi tane olursa hepsini ziyaret ederim."
Mr. Bennet öylesine tuhaf bir hazırcevaplılık, ince alaycılık, soğuklukve bencillik karışımı bir adamdı ki yirmi üç yıllık deneyim karısının onun karakterini anlamasına yetmemişti. Karısının huyunu anlamak daha az zordu. Anlayışı kıt, eğitimi düşük, tepkileri kestirilmez bir kadındı. Mutsuz olduğu zaman sinirleri bozuldı sanırdı. Hayatta bütün derdi kızlarını evlendirmekti; tesellisi ise ziyaretler ve haberlerdi.
NOT: MEDYADA YER ALAN FOTOĞRAF GURUR VE ÖNYARGI'NIN İLK SAYFASIDIR.
