My Personal Veterinarian

chapter 1: accident

(Guys ito yung pangalawa Kong ginagawang story Hindi pa tapos yung billionaire's maid kasi uunahin ko to yun lang tnx enjoy).

"Ang sigla sigla po ng kabayo nyo mang benjos ha, ay sya nga po pala tuturuan ko po kayo kung papaano aalagaan itong kabayo nyo" sabi ko Kay mang benjos habang nakatingin parin sa kabayong bigay ng kaibigan nya.

"Ay!naku! Iha wag na baka nakakaabala pa ako sa iyo alam Kong marami kang ginagawa sa pagiging veterinarya" tugon ni mang benjos namay pag aalinlangang Tono

"Mang benjos wala lang naman po ito eh parang mag sasalita lang ako saka ipapakita ko sa inyo kung papaano, maliit na bagay lang po ito kumpara sa ginawa nyong pag tulong sa akin!"

si mang benjos ang unang nakilala ko dito sa baryo magiliw hindi naman kasi ako taga dito pero gusto ko dito. unang araw ko noon sa pagtatrabaho nag patayo nalang ako ng isang maliit na kubo dahil nga sa baryo ito kaya kubo lang pero kumpleto naman ang mga kagamitan ko sa pagtatrabaho unang araw ko nun sa pagtatrabaho pero wala akong pasyente kahit isa kaya nanlulumo akong umuwi sa isang maliit na apartment dito sa baryo, kinabukasan malapit na akong magsara ng may dumating na isang matandang lalaki pero hindi mo sya mapagkakamalang matanda na ang edad dahil narin sa magandang pangangatawan nito kilala ko sya dahil na rin siguro sa sya ang kapitan dito sa baryo,tinanong nya ako kung sino ako kasi mukhang bago lang daw ako dito at ngayon lang nila ako nakita nagpakilala ako sa kanya at saka sinabi ko narin na isa akong beterinarya nung sinabi ko na beterinarya ako ay laking tuwa ni mang benjos dahil ngayon lang daw nagkaroon ng beterinarya dito at kinagagalak nya na nandirito ako dika launan nalaman ng lahat na isa akong beterinarya sakto lang naman ang kinikita ko dito sapat lang sa pang araw-araw kong gastusin ito lang naman ang gusto ko simpleng buhay.

Isang araw tumawag si Dr.Sanchez, Rico(his my professor and one of the best veterinarian teacher in the country). lumipat na raw ako sa bayan malayo ang bayan dito kaya nag dadalawang isip ako pero sinabi ni sir rico na hindi daw ako aasenso dito kung doon daw sa bayan mas malaki pa ang kikitain ko doon kaysa dito saka meron daw syang kamag anak doon para alalayan ako hindi rin katulad dito na kakaunti na nga ang tao hindi pa mapepera pero hindi naman pera ang habol ko dito kundi kapayapaan pero bandang huli napapayag din nya ako dahil narin sa malaki din ang naitulong sa akin ni sir nung nag aaral pa ako dr. rico sanchez is my uncle(malalaman ninyo soon kung saang side soon).

Every sunday or twice a week nalang ako nakakapunta dito sa baryo atsaka hinahanap hanap ko rin ang malinis na simoy ng hangin dito pati narin sa lagi akong nag pupunta sa isang maliit na bahay ampunan dito i love kids kasi dumaan din ako sa kalagayan nila pero sa ibang sitwasyon.