1775 yılında insanlar yoksulluk,açlık ve sefalet içinde yaşıyorlardı. Kral, paraları yiyip içip egleniyordu; insanlar bir parça ekmek bulamıyorlardı. Evlerin kapalı kapıların arkasında, krala ve soylulara karşı kısık sesler yükselmeye başlamıştı. Sesler pek kısık da olsa, umutsuz insanların öfkeli sesleriydi bunlar.
Büyük bir şarap fıçısı Saint Antoine caddesinde, yolun üzerine düşmüş ve parçalanmış. İçinde bulunan kırmızı şarap, kaldırım taşları üzerinde dökülüp akmaya başladı. Taşların aralarında, şarap gölcükleri oluştu.
Çevre de bulunan insanlar işlerini bırakıp, toprağa iyice karışmadan önce dökülen şaraptan almak için acele edip sanki birbirleriyle yarışıyorlardı. Kimisi yere eğilip şarabı elleriyle toplamaya çalıştı, ama şarap parmaklarının arasından akıp gitti. Kimisi beraberinde kap kaçak getirdi, kimisi de yerde ki şarap birikintilerine elbiselerini uçlarını daldırıp Ağızlarına sıktılar. Yoksulluğun kol gezdiği bu caddede kısa bir süre neşeli kahkahalar atıldı.
Fakat az sonra şarap bitti, şarabın bitmesiyle o neşeli kahkahalar yerine sessizliğe bıraktıkları yerden işlerine devam ettiler.
Not: devamı gelicek ama bölüm yine bir ikinci bölüm çok yakındaaa ..
