Only You

Chapter 1: Unexpected Day

Mine’s POV

“Hahahaha! Oo na. Good bye” sinabi  ko sa mga katrabaho ko.

“Sige Mrs. Park . Ingat ka ah?” Pabiro nilang sabi.

Lumabas na’ko sa building.

Sila talaga.. -.-

Nakatayo ako ngayon sa waiting area ng bus.

Papasok na'ko kasi sa klase ko.

Konti lang ang tao ngayon… School at work hours nila kase.

I sighed. Ano ba yan. Another exhausting day had come again.

Lumingon ako sa left para tignan kung nandyan naba yung bus na sasakyan ko ng biglang..

“O Shi---!!”

Umulan kase kanina kaya medyong baha sa kalsada ng biglang may mabilis na kotseng dumaan sa harapan ko at nabasa ako!

Leche naman! Basang basa na’ko!

Biglang huminto yung sasakyan.

Ha! Lagut ka sa’kin ngayon!

Hinintay ko kung  sino yung bababa.

Pero wala pa rin.  After 2 mins. Bumaba din siya.

Hm? Parang  familiar yung suot niya..

Uniform ng school ko! Ka school mate ko pala to!

Humanda ka sa’kin.

Pinuntahan ko siya.

“Hoy! Alam mo bang nabasa mo ko?!”

Hindi siya umimik. tinignan niya pa akong head to toe.

Ano to? Lokohan lang?!

“Hoy! Mister!” sigaw ko sa kanya.

Biglang tumaas ang isa niyang  kilay.

Ay.. Bakla ba to? (Agad-Agad?! Bakla?!)

“Pipi ka?”sabi ko sa kanya.

“You dont recognize me?”

“Hindi! Bakit? Artista kaba? Sikat kaba sa school natin? Kailangan ba kita makikilala?”

Nag smirk lang siya at inalis niya yung shades niya..

….

….

I’m Speechless..

…

…

…

“Ehem! Sor—sorry.  Hindi pa rin kita nakikilala ee..”

“HA-HA-HA” halatang pilit ang tawa niya. “Are you sure? This is your last chance..” sabay taas noo.

Naglalaro ba kami ng Pinoy Henyo?

Ee hindi ko nga siya kilala! Sino ba to?

Tinignan ko siyang head to toe at toe to head.

Habang tinititiganan ko yung mukha niya naka- ngiti naman yung loko.

Tapos tinaas ko yung right kong kilay.

“Sino ka nga?”

“Oh well, I'm just wasting my time to you." bigla siyang tumalikod

Hinawak ko naman dali-dali ang braso niya.

“Hoy! Alam mo ba ang ginawa mo sa’kin talaga?! Ah?!”