Best Mistake

Chapter25

Ξυπνάω το πρωί με έναν πονοκέφαλο..Θυμάμαι κάθε λεπτομέρεια από την χθεσινή μέρα..Τον Stiles να βογγαει το όνομα μου μέσα στο φιλί μας..εμένα να ξεχνάω τα πάντα καθως με φιλούσε παθιασμένα..Σήμερα είναι τα γενέθλια μου..Είναι η πρώτη χρόνια που δεν θα κάνω πάρτυ γιατί απλά δεν έχω φίλους εδώ..Είχα μόνο την Hanna αλλά την έχασα..Έχασα το μοναδικό άτομο στο οποίο εμπιστευτικά τα μυστικά μου και τους φόβους μου..Κατεβαίνω απαλά τις σκάλες και πηγαίνω στην κουζίνα..Σήμερα είναι Σάββατο οπότε δεν εχω σχολείο και είναι μια καλή ευκαιρία να κάνω όλες τις εργασίες που δεν έκανα μέσα στην εβδομάδα..Φτιάχνω κάτι να φάω παίρνω τα τετράδια μου και ξεκινάω..

Μετά από 2 ώρες διαβάσματος επιτέλους τελειώνω..Πίνω την τελευταία γουλιά του καφέ μου και πάω να ντυθώ..

Φοράω ένα απλό τζιν σορτσάκι με μια μαύρη μπλούζα,μαζεύω τα μαλλιά μου σε μια κοτσίδα και βάζω λίγο make-up στο πρόσωπο μου..

Μόλις κατεβαίνω τις σκάλες ακούω έναν χτύπο στην πόρτα και πάω να την ανοίξω..Προς έκπληξη μου δεν βρίσκω κάποιον..αλλά κάτι..Ένα μικρό ροζ κουτί με μια ετικέτα στο πλάι..Το παίρνω στα χέρια μου καθως διαβάζω το μικρό καλογραμμένο χαρτάκι που κρέμεται από το κουτί..*Χρόνια σου πολλά σκύλα!Γιόρτασε τα γενέθλια σου σήμερα καθώς εμείς θα γιορτάζουμε σε λίγες μέρες τον θάνατο σου*γράφει το σημείωμα και το κουτί πέφτει από τα χέρια μου..Τι στο καλο;;

Δεν έχω πει σε κανέναν για τα γενέθλια μου..Πως στο καλό το ξέρουν;;Είμαι τόσο μπερδεμένη και ο πόνος που νιώθω στο κεφάλι μου γίνεται δυνατότερος..Είμαι υπερβολικά αδύναμη για να το πολεμήσω όλο αυτό..Πού είναι ο Stiles;;

Χωρίς δεύτερη σκέψη πιάνω το κινητό μου και πληκτρολογώ τον αριθμο του..Το σηκώνει στον 2ο χτύπο..

"Lydia;;"λέει ο Stiles με μια νυσταγμένη φωνή.."Συγγνώμη!Σε ξύπνησα..εγώ απλά..σε χρειάζομαι..Έγινε κάτι..και..και πρέπει να έρθεις"λέω μες τον πανικό μου.."Lydia,ηρέμησε..Δεν πειράζει θα έρθω"λέει και ένα αίσθημα ανακούφισης εμφανίζεται στο πρόσωπο μου.."Σε ευχαριστώ τόσο πολύ!"λέω καθώς κλείνω το τηλέφωνο..

STILES'S POV:

Είμαι τόσο ανήσυχος..Δεν μπορώ να καταλάβω τι έγινε αλλά φοβάμαι μόνο στην σκέψη οτι μπορεί να έπαθε κάτι..Σίγουρα έπαθε κάτι..Ο τόνος της φωνής της ήταν γεμάτος φόβο..Φοράω γρήγορα ένα τζιν και μια μπλούζα,κατεβαίνω τις σκάλες και ανοίγω την πόρτα..Περνάω τον δρόμο χωρίς καν να τον ελέγξω..Αν έπαθε κάτι η Lydia θα τρελαθώ..Την βρίσκω στα σκαλιά έξω από την πόρτα της να κλαίει.