"Despair; chanbaek"

despair

"Lanet olası neredesin?"Chanyeol sert sesiyle bağırdığında kaşlarını çattı. Baekhyun eşinin sesini duyduğu halde cevap vermek yerine bebeğini susturmaya çalışıyordu. Chanyeol ağlayan her şeyden nefret ederdi. Bebeğine ve ona zarar görmesini istemiyordu. Chanyeol kendi çocuğunun yüzünü dahi görmek istemiyordu. Çocuk istemediğine rağmen kazayla olan çocuğu ne kadar sevebilirdi? Çocuk fikrine ve çocuklara bir ilgisi yoktu.

Baekhyun sonunda susan bebeğini beşiğine yatırıp, korkak adımlarla Chanyeol'un yanına ilerledi. Chanyeol, Baekhyun'u görür görmez saçlarına asılmıştı.

"Ben seslendiğimde cevap vereceksin!" Chanyeol kükreyerek, Baekhyun'un saçından sürükleyerek odaya girdi.

Baekhyun gözlerini zorlayan yaşların akmasına mani olamadan, acı içinde mırıltılar çıkardı. Sonunda Chanyeol elini saçlardan çektiğinde Baekhyun'u iterek yatağa yüz üstü düşmesini sağladı.

"Hesabı sikilecek kıçın verecek." Chanyeol bir çırpıda pantolunu ve boxerını aynı anda çıkardı ve ayağıyla odanın bir köşesine dalladı.

Baekhyun ağlayarak çarşafı eliyle sıktı. Chanyeol'a evlendiği günden beri hep onun karanlık kısmına aitti. Severek evlenmişlerdi ama bir an ne olduysa oldu Chanyeol Baekhyun'a şiddet ve onun canını acıtacak herşeyi yapıyordu. En ufak bir konuda öfkeyle parlayıp, öfkesini Baekhyun'u acımadan becererek çıkarıyor ya da işkence ederek. Baekhyun hep sessiz taraftı. Chanyeol ise hep sözü geçen taraftı. Baekhyun onun yanında iken nefes almaktan bile çekinir ve korkar hale gelmişti.

Baekhyun'un tutamadığı hıçkırıklar Chanyeol'un sinirini kat ve kat artırıyordu.

"AĞLAMA!" Chanyeol bağırarak Baekhyun'un sırt üstü çevirip, bir zamanlar öpmeye doyamadığı yanağa tokat geçirdi. Baekhyun, tokat etkisiyle baygınca gözlerini kapatıp, ağlamaya devam etti. Ağlama dediğinde olmuyordu, ağlamak istemsiz birşeydi.

Baekhyun'un en çok canını yakan yanağına tokat atılması değil, Chanyeol'u hala deliler gibi sevmesi canını yakıyordu. Baekhyun sesten dolayı bebeğinin uyanmamasını diledi. Bebeğine bir şey olmasını istemiyordu.

Chanyeol, Baekhyun alt kısmında ki kumaş parçalarını yırtarcasına çıkardı ve elinden fırlattı. Baekhyun'un en son âşkla seviştiği zaman arasından üç yıl geçmişti. Chanyeol genellikle onu duygusuzca becerirdi ve öyle de yapıyordu.

"L-Lütfen *hıgk* y-yapma!." Baekhyun bacaklarını birbirine bastırarak açılmasını engelledi.

Chanyeol onu takmayarak, iki eliyle kolayca bacakları genişce ayırdı ve psikopat bir şekilde yıpranmış deliğe sırıttı. Kendi eseriyle gurur duyuyordu.

"Aslında, seni kızgın demirle becermek vardı." Chanyeol soğukça konuştu ve büyük penisini eliyle sıvazlamaya başladı.

Baekhyun'un tek yapabildiği şey Chanyeol'a yalvarmak ve deli gibi ağlamak oluyordu.

"C-Chanyeol, ya-yapma *hıgk* lüt-fen." ağlamaktan sesi boğuk ve anlaşılmaz çıkıyordu. Chanyeol, Baekhyun'a kulak asmak yerine kendini çekerek, inliyordu.

Chanyeol, penisinin kıvama geldiğine kânaat getirip Baekhyun'un bileklerini tutarak yatağa sertçe bastırdı. Baekhyun bir yandan kurtulma umuduyla çırpınıp bir yandan ağlıyordu.

"C-Chanyeol ne i-istersen ya-yaparım, ama b-bana dokunma." Baekhyun güçsüz çıkan sesiyle yüzüne yakın olan eşine yalvardı.

Chanyeol, bir süre Baekhyun'un yüzünü incelediğinde o küçük ve şiş gözlerin derinliklerinde kaybolacağını hissetti. Yan ağız sırıttı, sadece... sevgili Park Baekhyun'u delicesine becermek istiyordu ve bu isteğinin önünde kimse engel olamazdı.