Sabi nila true love exists. Sabi nga nila lahat ng tao meron at merong nakalaan na ibinigay ni God para sakanila. Sabi nila kailangan mo lang daw maghantay.. Patience is a virtue diba?
Eh paano kung gusto mo ng maranasan magmahal pero wala pa din sa prince charming? Paano kung sobrang tagal mo ng naghahantay pero wala pa ding dumadating?
Paano kung hindi ka na nga kagandahan, eh di ka pa kaseksihan? Pano kung ang alam mo lang gawin sa buong buhay mo, mag aral, mag video games, manood ng anime at magbasa ng manga? Pano kung hindi ikaw yung tipong mahehead over heels yung lalaki? Yung hindi ikaw yung tipong makakapagparamdam ng butterfly sa tiyan ng kabilang kasarian?
... Hindi kasi ako yung girlfriend material eh. Friend material lang.
Masayahin, joker, maaasahan, pwedeng shoulder to cry on at lahat lahat na ng magandang attitude traits.. Kaso kahit sabihin pa na sobrang busilak ng iyong puso, at kahit pa "it's the attitude that matters" , yung pisikal na anyo pa din yung unang nakikita diba?
Malolove at first site ka ba sa monster? Hindi, diba? Yun lang yun eh..
Pero pano nga ba magsisimula ang love story ko? :)
Ako nga pala Sammi, 19, obviously babae.. Nainlove ng isang beses. Pinagpalit ng unang boyfriend nya sa mas magandang babae at hindi na nagkaroon ng karelasyon simula non. Kelan pa ba yon? 5 years ago? Wow.. Tikas ko. Walang shota ng mahabang panahon. Kaya eto.. Hanap hanap.. May makita kaya?
