ARKADAŞLAR BU BÖLÜM BAZI AKSAKLIKLAR NEDENİYLE GEÇ GELDİ.BURADA MESAJ ATAN BİR KAÇ KİŞİDE OLSA,10 VEYA 11 KİŞİ BİLMİYORUM.BEN BU SAYIYA ASLA ÖNEM VERMİYORUM HİÇBİR ZAMAN VERMEDİMDE.BEN TABİİKİDE OKUYUCUSU ARTSIN İSTERİM ANCAK ARTMAYINCADA ARTMIYOR,BELKİDE ARTAR BİLEMEM.BEN BUNU BİR TERAPİ GİBİ GÖRÜYORUM.BAZI OKUYUCULARIMDA VAR AZ VEYA ÇOKDA OLSA BENİM NE YAPTIĞIM KİMSEYİ İLGİLENDİRMEZ.TEŞEKKÜRLER.OY VE YORUMLARINIZA İHTİYACIM VAR.FOTOĞRAFDAKİ KIZ BEREN.
Bana bunu nasıl demişti ya? Bana 'sen kimsin?!' lafını demişti.Bunu hiç düşünmeden demişti ya.Ondan nefret ediyorum tüm duygularım bu.Bu olmasa bile artık böyle.Olmak zorunda,olmalı.İçim harabeyken,karşımdakine sadece gülümseyip ''Eğer ben kimsem benimlede ilgilenme.Karışma.İstediğim insanın yanında olurum,istediğim insanla konuşurum,konuşmam,hatta,istedğim insanı öperim.Bu ne seni ne de başkasını ilgilendirir.'' Demeyi nasıl başarmıştı bilmiyordum,ama başarmıştım.Bir şekilde karşımdaki insanı sinrlendirmeyi başarmıştım.Yüz hatları gerilmişti.Ama bende yıkılmıştım.Kuyunun dibindeydim kimse yoktu yanımda,annem,babam,arkadaşlarım,Aras.Kimse yoktu.Zaten babam hiç yoktu.Sanırım babam olmadığı için güvenli kollar,limanlar arıyordum.Ama yoktu.Beni babam terk etmişken Aras nasıl terk etmezdiki? Bunu düşünmeliydim.Ama düşünmemeiştim,babası olmayan kızların içinnde hep bir burukluk olur zaten.Kabul edemesede,babasını çok,ama çok özleyen tiplerdendim ben.Babamı çok özlüyodum.Bir resmi bile yokru bir resim ya sadece bir resim olmaz mı? Yoktu işte annemin inadı.Okulun uzun parlak,krem siyah renklerinin hakim olduğu koridorda aval aval yürüyordum.Birisinin elinde tahta silgisi vardı ve tebeşirliydi,bana doğru geliyordu.BEN ASTIMDIM VE BUGÜN YANIMDA İLACIM YOKTU!ÇABUK KRİZE GİREN TİPLERDENİM EĞER ONU BANA PÜSKÜRTÜSE HAYIR ALLAHIM LÜTFEN,LÜTFEN... Ne çare? Tamda yüzüme püskürtmüştü tanımadığım.Sarışın alımlı bir kız sonrada öylece gitmişti.Ben yere çöküp nefes darlığı çekerken sanırım uyuşturucu alamamış kızlar gibi duruyordum.Ama öyle değildi,kesinlikle öyle değildi.Gittikçe nefesim daralırken artık havayı soluyamadığımda bilincim açıktı,ama nefes alamaya çalışıyordum.Bedenim nereye kadar dayanır bilemezdim.Yanıma Mirza ''neyin var?'' diye endişeyle çöktüğünde,gücüm yettiğnce ''A-Astım'' diyebilmiştim Mirza hemen beni kaldırdı ve peşinden Arasın geldiğini gördüm.Sinirlydi. Mirzaya sımsıkı tutunurken çantasından astım ilacı çıkardı ve hava ciğerlerime gelmeye başladı.Mirza tam yanımda sırtımı sıvazlarken bir el kolunu kavradı ve ayağa kaldırdı.Ah kim olabilirdiki? Arastı.
''APTAL ÇOCUK BERENDEN UZAK DUR DUYDUN MU BENİ? YOKSA ..''
''NE YAPARSIN?!!!!''Diye lafa atlamıştı Mirza Arasta yüzüne kocaman bir yumruk indirmişti..
ARKADAŞLAR BÖLÜM AZ OLDU AMA ŞUAN BU BÖLÜMÜ SABAH SEKİZDE KALKMIŞ 4 DE KADAR KUZENİNİN ZORUYLA OTURMUŞ,BİR KIZIM VJFJGRRLF.AH BU KUZEN YOKMU HİÇ ACIMIYOR YEMİN EDERİM ONUN YÜZÜNDEN YARIN UYKUSUZ KALMAZSAM İYİ OLUR ÇÜNKÜ SİNİRLİ HALİM KÖTÜ OLUYOR VMFLKGLŞFG.NEYSE OY VE YORUMLARA İHTİYACIM VAR ÖPÜLDÜNÜZ :*
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ELALEM
Teen FictionFarkında olmadan aşık oldular birbirlerine. Ama bu iki karakter birbirine çok zıttı, her açıdan. Ailesel olarak bile. Ancak Aras ve Beren birbirlerine sımsıkı tutunarak birbirlerini asla bırakmayacaklardı. Onları korkutan da buydu. Onlar dediklerim...