GÜZEL ÖLÜM

1.BÖLÜM

Bu ilk hikayem ve çok severek yazıyorum . Tek isteğim ön yargı ile başlamayın ...

Raylı bir kızak üzerinde beyazlığın gözümü almasını umursamadan olduğumca sabit duruyordum. Artık o kadar alışmıştım ki bu beyazlığa , kulağa tırmalıyan sese ...

Altımdaki kızak hareket atmeye başlayınca düşüncelerimden sıyrılıp teknisyenin beni MR dan kaldırmasını bekledim. Başımı sabitleyen şeylerden kurtardıktan sonra hemen dikildim ayağa .Teknisyen Emre ye " Görüşürüz " dedikten sonra doktorun yanına çıkmak için ayrıldım oradan.

Merdivenlerden ağır ağır çıkıyordum . Artık aynı şeyleri duymaktan sıkılmıştım. Ve ben yine aynı şeyleri duymak için burdaydim.

Doktorumun olduğu kata geldiğimde sıramın gelmesini bekledim .

Çok gariptir benim gibi binlerce insan aynı amaç için yaşıyoruz. Yaşamak için yaşıyorduk hepimiz . Hayatlarımız sadece ince bir çizgide duruyordu ya çizgimiz siliniyordu yada daha da kalınlaşıyordu.

Doktorun ekranında "Nida Esen" ismini gördüğümde bıkkınca yerimden kalkıp doktorun kapısını çaldım. İçeriden " gir " sesi gelince içeri girdim.

Doktorum Ali Bey ile 7 yıldır tanışıyoruz. Her zaman sevecen ve neşeli bir adamdı. Hep ona özenmişimdir ,bu kadar hasta insanın içinde kendine mutluluk payı çıkarıyor ve insanlarıda mutlu ediyordu. Her gülüşünü gördüğümde ailesinin ne kadar şanslı olduğunu düşünmeden edemiyordum.

Ama bugün farklıydı . Eski neşesinden eser yoktu. Her gün parlaya deniz mavis gözleri
hüzüne bulanmıştı.

Ayakta dikildiğimi fark edince doktor masasının yanındaki eski kahverengi sandalyeye oturdum .

******

İşte insan hayatı böyleydi bir gün koskoca gökyüzü örtünüz oluyorken , bir gün soğuk toprak örtünüz oluveriyordu.

Ne zaman geldiğimi anlamadığım hastanenin bahçesinde öylece dikilmiş etrafı izliyordum. Şuan o kadar anlamsızdı ki her şey biri ismimi sorsa verecek cevap bulamazdım. O kadar kelimeler tükenmişti içimde.

'' iyi misin kızım ? ''. İşittiğim ses ile yan tarafımda endişe dolu gözlerle bana bakan teyzeye döndüm. Cevap veremeden teyzenin çakır gözlerine baka kaldım.

'' Niye ağlıyorsun kızım , bir derdin mi var ? ''

Çakır gözlü teyze demeden önce ağladığımı bile fark etmemiştim. Ama ağlamalıydım dimi yoksa bu kısacık ömrümde kaç kez daha ağlayabilecektim ? Kaç kez daha gülebilecektim ? 10 mu ? 20 mi ?yoksa 30 mu ? ...

Doktorumun yüzünü ilk gördüğümde anlamıştım bir şeylerin ters gittiğini . Bir insana nasıl denirdi ki sana ayrılan yaşamın sonuna geldin , artık yapabilecek bir şeyimiz yok diye . Denmezdi.

Doktorumda diyememişti , 7 yıllını verdiği hastasının 1 yılı kaldığını.