GÜZEL ÖLÜM

3.BÖLÜM

Soguk suyun vucüdumu diriltmesine izin verdim. Bir süredir banyodaydım ve çıkmakta istemiyordum. Bu bir hafta ne kadar da uzun gelmişti . Naletli bitmeyen koca bir hafta.

Başımdan geçenleri düşünürken birden aklıma o not takıldı , hastanede bana gelen beyazın ağırlıkta olduğu beyaz ve pembe karanfillerin içine yerleştirilen nota.

"Kahraman olmak için fazla güzelsin " yazılı bir not ve benim Elifi yola ittiğim anın küçük bir fotoğrafı konmuştu. Kimdi bu , neden durup dururken çiçek yollamıştı anlayamamıştım . Ama çokta üzerinde durmamıştım hatta çiçek ve not nerede onu bile bilmiyorum.

Daldığım düşüncelerimden kapıyı kırcak gibi çalan Karaböcek yüzünden kurtulmuştum. " Ne var ? Yine baklava krizin mi tuttu ?" dedim , sahte bir kızgınlıkla . Arzu baklavaya bayılırdı , çoğu zaman baklava istediğinde krize girmiş gibi yapar ve baklava yiyene kadarda düzelmezdi.

Arzu " Saçmalamada çık şurdan yoksa suda buruşçan " dedi ve kapıdan uzaklaşarak gitti

.Haklıydı artık sudan çıkmalıydım yoksa buruşcaktım burda .

Banyodan çıkıp saçlarımı kuruttum ve kıyafetlerimi giymek için odama çıktım. Hastaneden çıkalı bir hafta olmuştu . Ve ben bir hafta boyunca evden çıkmamıştım . Aslında ilk gün bile çıkabilirdim ama içimden gelmiyordu. Belki bir tırın altına girmiştim ama sadece başımda ufak bir sıyrıkla olayı atlatmıştım.

Çoğuna göre mucizeydi ama bana göre ise kaderdi henüz azrailimle tanışmaya vardı demeki. Elifi ittiğimde bende düşmüştüm ve tırın iki tekerleği arasında ki boşlukta kalmıştım. Hastaneye kaldırılma sebebim başımı tırın altında ki demire çarpmamdı.

Üstümü giydikten sonra aşağıya indim .Arzu koltukta yayılmış müzik dinliyordu. Hemen yanına geçtim ve Rita Ora nın poison şarkısına eşlik ettim. Şarkı bitince Arzu müziği kapatıp kumandayı masaya bıraktı.

'' Biraz daha evde oturursak buradan cesedim çıkacak '' dedi Arzu.

Ceset deyince yine aklıma 1 yıl sonra öleceğim geldi, ben daha Arzuya söyleyememiştim öleceğimi .Nasıl söyleyecektim ki .Arzu '' Yanlış bir şey mi dedim ? yüzün neden düştü böyle '' deyince hemen kendimi toparladım . Şuanda bunu Arzuya söyleyemezdim ,benimle birlikte acı çekmesini istemiyordum.Ama elinde sonunda öğrenecekti, hastalığım ilerledikçe unutkanlık başlayacaktı ve o kesin bunu fark ederdi.

****

Sonunda ''Artık yeter '' diye isyan ettim . İki saatir dolaşıyoruz ve ben artık bayılıcam . Resmen bir haftanın acısını çıkartıyordu Arzu. En az yirmi mağaza gezmiştik ama sonuç Arzu 2 tane tişört ve bir pantolon almıştı .Bunlarda yetmezmiş gibi sonra pantolonu beğenmemiş ve geri iade için gitmiştik.

Sonunda kendimizi bulduğumuz ilk kafeye attık . Garson gelip siparişlerimizi aldı ve tekrar yalnız kalınca ikimizde hiç konuşmadan telefonlarımızla uğraştık.

'' Merhaba siz o küçük kızı kurtaran kız değil misiniz ? '' diye bir ses gelince yan tarafıma döndüm bir kadın ve yanında bir genç kız vardı .Önce ne olduğunu anlamadım ama suratıma cevap bekler bir şekilde bakınca '' Evet '' diyebildim .

Akılıma gelen soru ile '' Siz nerden biliyorsunuz ?'' diye sordum .

Kadın gülümseyerek '' Herkes biliyor '' dedi . Anlamayan gözlerle bakınca '' Görüntünüz internette tıklanma rekoru kırıyor , herkes cesaretini konuşuyor '' dedi memnun bir gülümsemeyle . Arzuya dönünce onunda en az benim kadar şaşırdığını anladım .

Kadın tekrar konuşunca ona döndük '' Şimdi gitmemiz gerek ama sizinle tanıştığıma memnun oldum '' dedi ve uzaklaştı. Arzuyla tekrar bakıştık , şuan kesinlikle suratımızdan şaşkınlık akıyordu. Sessizliği Arzu bozdu'' Az önce o kadın ne dedi '' dedi . Omuzlar mı bilmiyorum anlamında kaldırıp indirdim .

Günün sonunda Arzu kendi evine gitmişti , nerdeyse bir haftadır bizdeydi . Çok kez gidebilirsin dememe rağmen gitmemişti , kalmasından şikayetçi değildim ama babası böyle durumlardan pek hoşlanmazdı beni tanımasına rağmen bir haftaya izin vermeyeceğini biliyordum ama Arzuyu gitmeye ikna edememiştim . Umarım benim yüzümden sorun yaşamazdı.Bugünde kalacaktı ama annemlerin geleceğini duyunca evine gitmeye karar verdi.

****
Arzu gittikten sonra annemler gelmişti.Geldikleri gibi bir kaç zengin arkadaşlarını(!) çağırmışlardı. Benim kaza geçirdiğimi bilmiyorlardı ve tabi hastalığımın gidişatını bile sormamışlardı.

Aile kavramını unutalı çok olmuştu, anne sevgisi nedir hiç bir zaman bilememiştim.Ve bilemiyecektim de . Babalar kızlarının kahramanı olmalıydı peki benim babam niye benim kahramanım değildi ? Her zaman başka çocuklara özenmişimdir, sokakta kavga ettiğimde her çocuk benim babam senin babanı döver dediğinde daha çok sinirlenir çoçukları döverdim . Sırf kahramanıma böyle dedikleri için.

Ama sonuç eve gelince babamdan tonla azar işitir ailemizin soyadına yakışır şeyler yapmadığımı söylerdi. Oysa ki ben onun için kavga ediyordum. Bir gün yalnız kalcağımı bile bile . İşte bu yüzden hayat bana hiç adil olmadı.

Ailemin dışardan mutlu aile toblosu vermek için arkadaşları gidene kadar yanlarında kalmıştım . Gitmek isteseydim yine acıklı konuşmalarını yapıp , biz senin için her şeyi yaptık bunu mu bize çok göruyorsun konuşmasıni dinlerdim.

Kafamı yormaya değmezdi ...

****
Neyse ki zengin isgencesi bir kaç yalancı gülseme , annemin hava atmak için anlattığı tatil macerası , bir kaç övgü ve yemek ile son buldu.

Çok yorulmuştum , sırtım hemen yumuşak bir yatak görmek istiyordu. Ama rahatlamak için önce bir banyo yapmalıydım.

Banyodan sonra geceliklerimi giyip kendimi yatağa attım. Tavanı izlerken bugün kafedeki kadının dedikleri aklıma geldi. Yataktan hemen doğrulup tabletimi aldım tekrar yatağa geçtim ve bir hafta önceki haberlere bakmaya başladım. Ne kadar baksamda bir türlü bulamamıştım . Sıkıntıyla nefesimi dışarı üfledim. Yorgundum ve ben istediğimi bulamıyordum. Tam tabletimi kapatacakken birden aklıma facebook hesabım gelmişti mutlaka beni gören ve paylaşan birileri olmuştur düşüncesiyle hemen hesabıma girdim. Ve evet sayfamda binlerce istek ve mesaj vardı . Hepsini es geçip direk kendi profilime girdim.

Evet kadın haklıydı tüm o an çekilmişti . Aslında olay Nirgül hanımın. Elife çarpan adamı tartaklamasıyla başlamıştı ama korna sesiyle kamera bir anda bana dönmüştü. O anı tekrar tekrar yaşadım hemde her saniyesini.

Video bitince tekrar açtım bu sefer olayın sonunda bir söz dikkatimi çekti. Aslında kimsenin dikkatini çekemyecek kadar sessiz ve kargaşaya karışan bir sesti ama bana tanıdık gelen bir cümle vardı.

"Kahraman olmak için çok güzelsin"...