Istanbula geleli 3-4 gün olmuştu Bakışla konuşuyorduk ama eskisi gibi değil. Ne biliyim aynı şeyleri yazıyorduk ama o ilk gün ki heycan yoktu. Herşey artik baya normalleşmeye konuşmalarımız herkezleşmeye başlamıştı. Günlerden çarşambaydi sanırım. Annemle kavga edince kafa dağıtmak hemde köyden gelen Zehrayı görmek için dışarı çıkmıştım. O gün Zehrayla bi binanın merdiveninde oturduk. Fotoğraf falan çekiyorduk. O arada Zehra kendi facebookuna girmek için benimkinden çıkış yapacaktı ki o arada mesaj geldi. Mesaj Bakıştandı hemen mesaji okumaya başladım.
Mesajda: Elif ne biliyim nasıl diyeceğimi bilemiyorum ama ayrılalım, yazıyordu.
Hemen Bakışı aradim. Tek dedigim kelime "Söyle!"ydi. Başka hiç bi kelime söylemedim. Ona o da bana mesajda yazan şeyleri söyledi. Daha cümlesi bitmeden telefonu yüzüne kapattım ve ağlamaya başladım.
