∞ Uyumsuz∞

Senin için iyi şeyler söylemiyorlar♣

Önyargıları kırmak atomu parçalamaktan daha zordur-Einstein-

▲Yazdığım kitap yapabileceğimin en iyisini yapmaya çalıştım.Herkezin kusursuz bir hayal dünyası vardır.Fakat inanın bunları kağıda dökmek çok zor.Evet belki hatalarım çok fazla,konuya adapte olabilmeniz için günümü ayırdığım bir şey.Kendimi geliştirmeye çalışıyorum.Sizlerden ricam destekleriniz.Beğenme durumunda voteleriniz...▲

Hayat berbat ve birde ölüyorsun.Ya,çok şanslı olmalıyım...

☞ Valizimi son bir güçle tekrar çekip arabanın bagajından indirdim.Kulbunu açıp sıkıca kavradım.Önümdeki iki katlı küçük bahçeli evi kısaca süzdüm.Annemle beraber buraya sadece yaz tatillerinde gelirdim.Fakat 11 yaşımdan beri hiç gelmemiştim buraya.Nedenini bende bilmiyorum anneme ne zaman buraya gelmek istediğimi söylesem mutlaka bir bahane bulurdu.Bilirisiniz;Bir şeyi ne kadar uzun süre konuşmasan,düşünmesen unutursun.Yüzümde küçük bir gülümseme oluştu.Özlemiştim burayı.Burası evimizden uzakta çokta büyük olmayan bir yerdi.Kasaba diyemem çünkü bir çok yer vardı.Miami'ın bir yeriydi işte.

''Anne,Dur!.Napıyorsun o valiz çok ağır,''annem kısaca bir nefes verdi ve terlemiş anlını sildi.''Tamam,halletim kylie sorun yok.''Gözlerimi devirip annemin yanına yürüdüm.İkimiz birlikte büyük valizi indirip biraz ilerletik.Anneme baktığımda kuşkulu gözlerle evi inceliyordu.''Özlemişim burayı,''dedim kısık bir sesle.Konuşurken önemsiz bir şeyden bahsediyormuş gibi kısaca etrafı süzdüm.İyi görünüyordu.Bir site,yan yana evler,sık ağaçlar.Herşey tamda hayallerimin yarım kalanı gibiydi.Annem bir şey söylicekmiş gibi kısaca bir öksürdü.Bakışlarımı anneme çevirdim ve konuşması için gözlerinin içine baktım.''Nasıl hissediyorsun? Yani..Burada yaşayabilecekmiyiz dersin,''Annem sanki bir suç işlemiş gibi gözlerini benden kaçırıyordu.Oh,hayır bu onun suçu değil.Olaylar ve kararlarımız sonucunda buradaydık.''Suçlu gibi bakıyorsun,sanki bir suç işlemiş gibi,''dedim anneme doğru kollarımı açarak.Ona sıkıca sarılıp güven verebilmek için elimle koyu çikolata rengi saçlarını okşadım.Biraz uzaklaşıp pişman gibi gülümsedi.''Seni incitmedim,bu çok güzel kylie,''Annemle birbirimize bir söz vermiştik.Ne olursa olsun biz yan yanaydık her daim.Gülümseyip kafamla onayladım.

''Hey,Rebella Tanrı aşkına bu sen misin?''tanımadığım bir ses kulaklarımı doldurduğunda yüzümdeki gülümsememi silip sesin geldiği tarafa döndüm.Gözlerinin altında derin halkalar olan,yorgun bezgin yüzünü çizen kara halkalar.İri elmacık kemikleri ve kalem gibi ince dudakları olan bir kadın bize doğru yürüyordu.Sarı saçlarını dağınıkça örmüş ve önlerden salık bırakmıştı.Yüzünde parlayan tere yapışmıştı bazı saçları.''Taylor,seni görmek çok güzel,''annem yanımıza gelen kadına kısaca sarılıp gözlerinin içine baktı.Anlaşıldı,benim unuttuğum bir komşumuzdu.Kısaca bir öksürüp''Ben eve geçiyorum,sizi tanımak güzel taylor,''dedim tek seferde ve tekrar valizimi kavradım.Yanımdan hızla biri geçti.Acelesi varmış gibi hızla.Sessizce inledim.İlerideki taylora hızlı bir şekilde çarpmıştı.Yüzünü göremiyordum.Taylor yüzünü ekşitti ve az önceki sesinden bir kaç ton fazla bir şekilde bağırdı.''Önüne baksana!,Ah bu çocuk!,'' Taylor'un vücudu balon gibi şişmiş ve kıpkırmızı olmuştu.

İlerideki çocuk vücudunun tamamını göstermiyecek şekilde döndü.Parlak bir show.Masmavi gözler,güneş ışığında parlayan hafif terli alın.Kalbim güm güm atarken onun yüzünde alaylı bir gülümseme vardı.Hayretle bir nefes aldım.Hava boğazıma dolarken,zerrecikleri girdap gibi çevirdi boğazımı.Dişlerini göstermeden gülmeye devam ederken kollarını özür diler gibi kaldırdı.''Özür dilerim Bayan Wanderson,''Bir an şaşırmıştım ve sonra hızla yok olup gitti,sanki geçip giden bir araba gibi.Taylor o ilk donuk şok anından sonra sinirinin geçmediğini ayağını sinirle yere vurarak belli etti.Sessizce farklı bir aksanla bir şeyler tısladı.Valizimle onlardan tarafa dönüp yürümeye başladım.''Kimdi o,''dedim umursamıyormuş gibi bir sesle.''Homeless,yani evi var mı bilmiyorum.Serseri bir tip buralarda fazla sevildiği söylenemez,Ah şu çocuk! her seferinde bunu yapıyor,''dedi yine farklı bir aksanla arkasından bir şeyler söylerken.''Adı ne?,''dedim utanarak ikinci sorumu sordum.Çok mu meraklı bir kız izlenimi vermiştim yoksa.''Bill,''dedi tek seferde.Annem göğüsü'nün altında birleştirdiği kollarını çözerek.''Neyse taylor,daha sonra görüşmek üzere biz eşyalarımızı yerleştirelim,''dedi.Ben ise dikkatlice-çok dikkatlice-yola bakıyordum.Gözden çabucak kaybolmuştu. Taylor'un karşılık olarak verdiği gülümseme anlayışını ifade ediyordu.Tekrar önüme döndüm ve hızla valizimi eve sürdüm.Anahtarı cebimden çıkarıp kapını içerisine yerleştirdim''Anne,hadi,''annem Taylor'a veda ettikten sonra üzerini silkeleyip valizini aldı.