Online Εκδίκηση

Γνωριμία

Χριστίνα

Έφτασε η ώρα να φύγω... Νιώθω πολύ περίεργα που θα αφήσω τα πάντα απλός για να εκδικηθώ κάποιον που με πλήγωσε τόσο. Όμως ταυτόχρονα νιώθω και ... χαρά; Νιώθω χαρά; Αν είναι δυνατόν επειδή θα τον δω; Σύνελθε και σταμάτα να σκέφτεσαι τέτοια πράγματα, πας για έναν και μόνο σκοπό, θα τον κάνω να χάσει ότι αγαπάει ποιο πολύ.

Νομίζω ήρθε η ώρα να σας εξηγήσω τι ακριβώς συμβαίνει. Είμαι η Χριστίνα 21χρονών και μένω Ελλάδα, αυτό πρόκειται να αλλάξει αφού μετακομίζω Ρουμανία, όταν ήμουν ποιο μικρή λάτρευα τα online παιχνίδια και όλη μέρα ασχολούμουν με αυτά, μέχρι, πάντα υπάρχει ένα μέχρι ή ένα αλλά, τέλος πάντων ξεφεύγω, μέχρι λοιπόν που άρχισα να γνωρίζω διάφορα παιδιά που παίζαμε μαζί. Είναι κάτι εντελώς φυσιολογικό για όσους παίζουν να κάνουν ομάδες και να βοηθάνε ο ένας τον άλλον, τότε γνώρισα τον Κοσμά, περνούσαμε καλά στο παιχνίδι και έτσι αρχίσαμε να μιλάμε και εκτός από αυτό. Όλα ήταν μία χαρά τον πρώτο καιρό μέχρι που άρχισε να έχει επιθετική συμπεριφορά απέναντί μου χωρίς να του έχω κάνει κάτι. Τον πίεσα λίγο παραπάνω και μου είπε όλα όσα τον βασάνιζαν και γιατί φερόταν έτσι. Ένιωθα πως ήμουν σημαντική για εκείνον, μου έλεγε πως ήμουν ο μόνος λόγος που χαμογελάει, μέχρι που σταματήσαμε να μιλάμε.

Άρχισαν να είναι όλα ποιο δύσκολα, δεν έβλεπα τον λόγο να συνεχίσω καν το παιχνίδι, που αγαπούσα τόσο πολύ. Μετά από πολλά χρόνια είχα φτιάξει διαφορετικά την ζωή μου, είχα δουλειά, δικό μου σπίτι και ένα αγόρι που με λάτρευε. Όλα ήταν καλά μέχρι που ένα μήνυμα άλλαξε τα πάντα, ήταν από εκείνον, μου έστειλε χρόνια πολλά. Έτσι αρχίσαμε να μιλάμε, μου έδειχνε πολύ ενδιαφέρον στην αρχή, ήθελε να μάθει τα πάντα για μένα πως είμαι, πως περνάω, τι κάνω στην ζωή μου. Μιλούσαμε αρκετά μέχρι που είπα πως έχω αγόρι. Τότε έγινε σκληρός και απότομος, στην αρχή δεν έδωσα σημασία, επικεντρώθηκα στο να δω πως είναι εκείνος, πως πήρε τον χωρισμό των γονιών του, που μένει τώρα.

Προς μεγάλη μου έκπληξη έμενε Αθήνα με την μητέρα του, λάτρευε ακόμα τα παιχνίδια και μόλις είχε ξεκινήσει ένα καινούργιο. Το μόνο που δεν είχε αλλάξει ήταν η απαισιοδοξία του και ο κακός του τρόπους. Με πονούσε να τον βλέπω έτσι όμως δεν μου άφηνε ποτέ περιθώρια να τον αλλάξω. Προσπάθησα πολύ να τον πλησιάσω ως φίλη όμως εκείνος δεν φαινόταν να θέλει. Τότε σκέφτηκα ότι αυτό που μας ένωσε ήταν το παιχνίδι και έτσι θέλησα να μάθω γι' αυτό που μόλις είχε αρχίσει. Στην αρχή μου εξήγησε μερικά πράγματα όπως το πώς το λένε και ποιος είναι ο σκοπός του. Το όνομα ήταν ultimate battleground έκανες σύνδεση και έπειτα μέσα από δοκιμασίες που περνούσες σε διάλεγαν ομάδες για να είσαι μέλος τους. Για να μπορείς να συμμετέχεις έπρεπε να ανήκεις σε μία ομάδα αλλιώς έμενες απλά στις δοκιμαστικές πίστες μέχρι να σε διαλέξει κάποιος.