Αποκάλυψη

221 33 0
                                    

Κοσμάς

Ακούω την πόρτα να κλείνει και γελάω.

«Την τσάτισες αρκετά θα έλεγα» λέει γελώντας.

«Ναι, όντως» απαντάω εγώ και πίνω από το ποτό μου.

«Γιατί της φέρεσαι έτσι; Φαίνεται μια χαρά» με κοιτάει κάπως ποιο σοβαρός πλέον. Εγώ τον κοιτάω με χαλαρό ύφος και απλός ανασηκώνω τους ώμους μου.

«Την θυμάμαι από τότε. Ήταν οκ άτομο και από ότι βλέπω ήρθε μέχρι εδώ για σένα. Τι να πω...Αν το έκανε αυτό κάποια για μένα σίγουρα δεν θα την άφηνα έτσι» λέει και μου κλείνει το μάτι.

Γελάω με αυτό που λέει και απλός συνεχίζουμε να λέμε διάφορα. Μετά από αρκετές ώρες συζήτησης αποφασίζουμε να βρεθούμε και αύριο. Κοιτάζω το σπίτι και είναι κάπως ακατάστατο, γελάω στην σκέψη που κάνω και πάω στο δωμάτιό μου. Παίρνω κάποια ρούχα από την ντουλάπα και ξανά πηγαίνω στο σαλόνι, αρχίζω να τα πετάω δεξιά και αριστερά. Για να δούμε πόσο πρόθυμη είναι να κάνει ότι της ζητήσω για να επιστρέψω. Πριν πέσω για ύπνο της στέλνω ένα μήνυμα.

«Αύριο πρωί σπίτι μου» δεν παίρνω απάντηση και σκέφτομαι ότι θα έχει κοιμηθεί ήδη. Σκέφτομαι την στιγμή στον διάδρομο που την φίλησα και τον τρόπο που ανταποκρίθηκε σε αυτό. Όντως θα κοιμόταν μαζί μου για να διορθώσει τα πράγματα, αλλά ότι και να λέει θέλει και η ίδια της να κοιμηθεί μαζί μου. Η μυρωδιά της, το δέρμα της, είναι όλα πραγματικά πολύ ωραία και με κάνουν να την θέλω όλο και ποιο πολύ.

Ξύπνησα από τις ακτίνες του ήλιου, γαμώτο ξέχασα ανοιχτό το παντζούρι χθες. Σηκώνομαι και καθώς πηγαίνω στο μπάνιο ακούω το κουδούνι να χτυπάει. Πηγαίνω στην πόρτα, την ανοίγω και βλέπω εκείνην μόλις έχει ξυπνήσει, να με κοιτάζει, με τα μαύρα μάτια της.

«Ελπίζω να μην άργησα πολύ. Τι με ήθελες;» με ρωτάει.

«Μπες μέσα» της λέω και πηγαίνω προς το μπάνιο.

«Κάνε καφέ και θα έρθω σε ένα λεπτό» συμπληρώνω. Δεν την ακούω να απαντάει και μου φαίνεται περίεργο, συνήθως μου απαντάει σε ότι και να της πω. Πάω στο μπάνιο και έπειτα βάζω ρούχα, πετώντας τα παλιά πάνω στο κρεβάτι μου. Βλέπω το δωμάτιο και πιστεύω πως δεν είναι αρκετά ακατάστατο, όμως την επόμενη φορά θα φροντίσω να μην είναι έτσι. Κατευθύνομαι προς το σαλόνι και την βλέπω με ένα ποτήρι χυμό στο χέρι, δίπλα της στο τραπεζάκι έχει ένα ποτήρι με καφέ, κοιτάζει γύρω της τα πράγματα που είναι άνω κάτω. Τώρα θα περάσουμε καλά.

Online ΕκδίκησηDonde viven las historias. Descúbrelo ahora