I love them quietly
Part-(2)
Found my best friend
Joongieတစ္ေယာက္ေက်ာင္းအုပ္ဆရာမႀကီးလႊတ္လိုက္တဲ႕ကစားခန္းဘက္ထြက္လာခဲ႕တယ္
ဘယ္သူမွမရွိဘဲေမွာင္မည္းေနေသာအခန္းမ်ွသာ
ႀကမ္းျပင္မွာကစားစရာတစ္ခိ်ဳ႕ျပန္႕က်ဲေနသည္
ကစားစရာမကိ်ဳးေအာင္သတိထားေလ်ွာက္ရင္းအခန္းေထာင့္ကိုသြားကာကံ်ဳ႕ကံ်ဳ႕ေလးထိုင္ေလးလိုက္သည္
ေမွာင္ေနေသာအခန္းကိုလင္းေအာင္ျပဳလုပ္ဖို႕မီးခလုတ္ဖြင့္ရန္လိုက္မရွာမိေခ်
အဘယ္ေႀကာင့္ဆိုေသာ္အေမွာင္ထုကပိုေကာင္းသည္မဟုတ္လား
ရင္ထဲနာက်င္မႈမ်ားစြာမိသားစုဆံုးရံႈးလိုက္ရတဲ႕သူကိုနွစ္သိမ့္ေပးဖို႕ေတာင္မလုပ္ေပးခ်င္ႀကတဲ႕လင္းထိန္ေနတဲ႕ကမၻာထက္အခုလိုေမွာင္မည္း
တိတ္ဆိတ္ေနတဲ႕အခန္းေလးကမွပိုျပီးအားေပးသေယာင္ရွိတာကို
အေမွာင္ထုရဲ႕ကာကြယ္ေပးမွာျဖင့္Joongieတစ္ေယာက္စိတ္ႀကိဳက္ငိုခ်လိုက္သည္
ခဏႀကာေတာ့"ဂ်ေလာက္"(တံခါးဖြင့္သံ)ႀကားရလို႕ငိုတာကိုအရွိန္ေလ်ွာ့ကာရႈိက္ရင္းအငိုရပ္ဖို႕ႀကိဳးစားလိုက္သည္
မ်က္နွာျပင္ေပၚကမ်က္ရည္စက္မ်ားကိုအကၤီ်လက္ျဖင့္ပြတ္ကာဖယ္ရွားလိုက္ျပီးဒူးေခါင္းကိုေကြးကာ
ဒူးေခါင္းေပၚမ်က္နွာအပ္ထားလိုက္သည္
အခုမွစေတြ႕ေတာ့မယ့္သူတစ္ေယာက္ကိုမ်က္ရည္ေတြနဲ႕စမေတြ႕ခ်င္မိတာအမွန္ပါ
ဒါေပမဲ႕အရာရာတိုင္းကစိတ္ကူးနဲ႕လက္ေတြ႕ထပ္တူမက်နိုင္ဆိုတာကိုပထမဆံုးအႀကိမ္နားလည္လိုက္သလိုပါဘဲ
အခန္းမီးဖြင့္ျပီးသူjoongieအနားကိုေျခတစ္လွမ္းလွမ္းလာေလေလငိုခ်င္စိတ္ကျပင္းထန္လာေလေလပါဘဲ
မ်က္ရည္မက်မိေအာင္ႀကိဳးစားေနသည့္ႀကားကမ်က္ရည္မိုးမ်ားကအဆက္မျပတ္ရြာသြန္းျဖိဳးေနသလိုရႈိက္သံေတြကလည္းတစ္ျဖည္းျဖည္းက်ယ္ေလာင္လာသည္
Joongieေရွ႕ေရာက္လာျပီးဒူးေထာက္ထိုင္ခ်ကာ
"ဘာလို႕ငိုေနတာလဲ"အသံခိ်ဳခိ်ဳေလးနဲ႕ေမးေနသည္
