Sen başkalarına sarılırken, ben yastığımı ıslatıyorum. Annem duymasın, üzülmesin diye sesimi çıkartamıyorum. Oysaki çığlıklarımı içimden atmak istiyorum. Sevdim delicesine. Çok sevdim hemde. Bir kuş gökyüzüne nasıl aşıksa, bir çocuk nasıl parklara aşıksa bende öyle aşıktım sana. Canımı yakmana rağmen, sevecek demeyi öğrendim. Hiç umut yokken kendim ürettim, olmayacak duaya amin dedim. Çok özledim. Sen o aşk kokulu dudaklarını o kızın yanaklarına dokundurduğun her an bin damla dökülür oldu benim yanaklarımdan. Öyle canımı yaktın ki, benim kuşum gökyüzüne, içimdeki çocukta parklara küstü. Ruhum çıkmaya çalıştı bedenimden. Öylesine yandı ki gözyaşlarım bile sıkıldı artık akıp gidip kurumaya mahkum kalmaktan. Ben seni sevdim. Senin anlamanı düşünmek aptallık olur. Zaten seni sevmek ayrı bir aptallık. Kalp sevmekten vazgeçerse, yüreklerimiz iflas ederse, gözyaşlarımız tamamen kuruyup biterse,
O zaman herkes bağıracak, TEMİZ ANNELERİN, OROSPU ÇOCUKLARI DİYE.!
