Bugün onsuz geçirdiğim ilk gün.Bana olan tek yararı şarzım olduğu gibi duruyor.Ben onsuzluğa hazırmıydım bilmiyorum.Adı aşk mı,can mı,kardeş mi daha bunu bile bilmiyorken kaldım böyle.Sevmiştir o da ama değil mi?
Yazımı henüz tamamlamamışken annem çağırdı;
-Meriç gel biraz hava alalım oğlum
-İstemiyorum
Hiç biri bilmiyordu ki onu.Şu an içinde bulunduğum özlemin nasıl farkında olsunlar ki?İnsan içine çıkıp hava almak kimin umrun da?
-Her sabah uyanmak zorunda olmasam çoktan unuturdum.
-Söylene söylene kalkıyorsun yine Meriç
-Of anne
Yaz tatili boyunca hep o vardı.Yazdığım,çizdiğim,söylediğim,düşündüğüm...Hepsi o.Yüzünü sadece resimlerinde görmüştüm.Ne bakışların da kavruldum ne de kokusuyla yandım.Neden yanımızdakiler dururken mesafelere aşık oluyorduk biz?İmkansıza kulaçta atsam pişman değildim sevgimden.
Bunları yazarken Muzaffer gülerek yanıma geldi.
-Yine mi yazıyorsun ortak?
-Tabi koçum.Sen de bırakmasaydın iyiydi ama ne yapalım
-Ben mutluluğu diplerde yaşıyorum kardeşim gerisi teferruat
Ben de bulmuştum mutluluğu.Sadece kısa bir süreliğine gitti.Hem o hep yanımda,hissediyorum ben onu.Gelmiş bana bura da hava atıyor Bobo.Sen de olmasan ne yapacaktım onun yokluğun da?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GÖKYÜZÜM GÖZLERİN
Romanceİnsan birinin yokluğuna alışabilmek için yüzlerce kez kendi varlığından vazgeçmeliymiş.Sahiden alışabilir miydim?Yüzlerce kez vazgeçsem diner miydi göz yağmurlarım?Doyamadığım sen yarım kalmıştı.Geleceği olmasam da geleceği olmalıydı...
