Benim hikayem

-3-

Arkadaşlar öncelikle kusura bakmayın yazamadığım için öğrenci olduğum icin arada sırada boşluyorum ama en kısa zamanda kitabımı takip edenler için uzun bölümler yazıcam, bu ilk deneyimim beğenmeyenler olabilir herkezin kararına saygı duyuyorum hepinizı seviyorum ve öpüyorum ( bu sefer uzun yazıcam)

-Allahım çok tatlıydı-
İlk kez böyle bi çocukla karşılaşmıyodum önceden bunun gibilerı yüzünden çok kavgam olmuştu hepsi aynı, herkezi elde eden itici, bi o kadar yakışıklı, kızların hasta olduğu tiplerdi evet kabul ediyorum çok yakışıklılar aama artık ilgilenmiyodum aynı olayları tekrar yaşamaktan korkduğum içindir, belkide yaşadıklarımı hala atlatamadığım için bazı şeylerden cekiniyorum insanlardan uzak duruyorum çünkü kimseye güvenim kalmadı, en güvendiğim insan bile beni bırakıp gittiyse kımseye güvenebilceğimi sanmıyorum. kafamı tahtaya çevirğimde çocuğun gitmediğini gördüm ve bana Bakıyodu inanması zor ama ona kitlenmiştim gözlerimi alamıyodum çok güzeldi, uzun zaman sonra inşallah aşık olmuyorumdur eğer oluyorsam bu sefer kurtulabileceğimi  sanmıyorum, kısa bi süre önce Kerem adında bi çocuk yüzünden annemin zoruyla psikolağa gitmiştim herkeze göre çok bağlanmışım, kendime zarar verebilırmişim falan çok sacma o tür şeylerden nefret ederim bi kızın bi erkek için kendine zarar vermesi çok saçma, sırf erkek oldukları için zaten yeterince egolular o yüzden hiç bi erkek için üzülmeye değmezmiş onu anladım. Zaten  bunu anladıktan sonra bi kaç grupta dışlandım ama umrumda değil ben yanlızlığa da alıştım hayatımda biri olsun veya olmasın pek te umrumda degil.

Hala ona baktığımı farketmedim hemen kafamı hocaya çevirdim oda tahtadaki çocuğa bakıyordu oda büyülenmişti galiba, gerçi o çocuktan etkilenmeyen ya erkek düşmanıdır yada kız değildir.  Çocuk çok kaslı olmamasına rağmen gözleriyle ve davranışlarıyla çok dikkat çekiciydi.
Hoca bi anda bağırarak
-Dolunay
dedi. Galiba çocuğa çok dikkatli baktığımı gördü,Herkes korkmuşa benziyordu ama neden ben? o kadar kişi varken. Allah'ım işte yeni bi sorun daha başlıyordu inşallah bu sefer ucuz atlatırım. Şaşgın gözlerimi hocaya çevirdim korktuğumu belli etmeden cevap  verdim

"Efedim hocam " dedim.

Biraz  kısık sesle, ve elimde olmadan sesimi titrettim. O çocukda dahil herkez bana bakıyordu bende hocaya, hocanın gözlerinden ateş çıkıyodu ben daha  naptığımı bile bilmiyorum , 10 dk içinde ne yapmış olabilirim ki, sınıf çok sessizdi herkes pür dikkat hocanın söyleyeceği şeyi merak ediyordu. Bende çok merak ediyorum artık ne olucaksa olsun dayanamıyoduum, zaten yeterince rezil olmuştum en son dayanamayıp sakin sakin hocaya dönüp;

"Efendim hocam bişi mi yaptım istemeden" dedim.

Hala hocaya bakıyordum ama o bi kaç kere öksürdükten sonra kalemini alıp  çocuğa baktı ve sessizce
-"Gidebilirsin" dedi.

Çocuk tereeddüt etmeden teşekkür etti ve çıktı kapıyı kapatırken bakar sanmıştım ama bakmadı hem baanane ya   bakmaasın bana bosver. Tekrar hocaya döndüm.  Hoca önündeki kağıttlarla uğraşıyordu.  hala düşünüyorum beni neden çocuğun yanında rezil etmişti off Allah'ım daha ilk günlerden böyleyse ben bu okulda ne yapıcam, daha simdiden cok yanlızım ama olsun arkadaş tribi cekıceğime böyle gayet iyiydim pencereye döndüm hava çok güzeldi penceremiz okulun bahçesine bakıyordu bir kaç bank ve karşılıklıı iki pota vardı, potalardan birinın iplerı söküktü ama oynanacak durumdaydı.
Aslında basketbolu severim ama herkes beni izlerken birse6 yapmaktan hoşlanmam hem kim hoşlanır ki, bir çocuk Yavaş adımlarla elindeki basketbol topunu sektirerek yürüyoedu şuanlık sadece topun sesi vardı....

Allah'ım inanamıyorum şu anda yüz üstü yerde yatıyorum bütün sınıf bana bakıyor, hocanın çatık kaşları ve alev saçan gözleri pür dikkat üzerimde neden mi, bahçedeki çocuğu daha iyi  görebilmek için ayağa kalkıp eğilmeye çalışırken sıranın demirine takıldım ve yüz üstü kapaklandım bir kaç kızın gülme sesinden başka hic bir ses  yoktu. Şu an kalkmaya çok utanıyorum ama aldırış etmemeye çalışarak yavaş yavaş kalkmaya çalıştım önce kafamı kaldırdım ve Toprak elini uzattı korkmuşa  benziyordu.
-İyi  misin
-Evet. Teşekkür ederim yani kaldırdığın için.

Sadece gözlerime bakıp , gülümsedi onun gulümsemesi benimde gülmeme sebep oldu, hoca dersini böldüğümüz için sinirlı olmalıydı. Düşünecek daha önemlı şeylerim vardı her neyse Toprak yardımıyla kalktım ve  sıraya yavaşca geri oturdum toprakta diğer tarafıma oturdu Hocayı dinlemeye devam etti. Normalde toprak 2 sıra önümde oturuyor ama bundan sonra en arkada yanımda oturacağa benziyordu...

Aslında Toprak'a ısınmaya başlamıştım iyi çocukdu bana yardım ediyodu ve tabiki arkadaşlığı çok iyiydi. Yanındakini korumayı seven, cana yakın, güler yüzlü biriydi ve bana alışmışa benziyodu. Yinede ne olacağını ben bile kestiremiyorum.