Benim hikayem

bölüm 2

Arkadaşlar kusura bakmayın cok uzun sürdü yenı bölum yazmam, okulum var bıde hıkayem fazla okunmadıgı ıcın yazmak ıcımden gelmıyo ama daha cok yazmaya dıkkat edıcem.... hepını cok sevıyorum umarım begenırsınız... :))

Toprak iyi birine benziyodu ona güvenmeli miydim bilmiyorum ama şuanlık kanım ısınmıştı ona, uzun koridor boyunca yürüyorduk koridor dar olmasına rağmen duvardaki açık fuşya ve beyaz rengi, tablolar okulu modern gösteriyordu okul iyi bi okuldu dolaplardaki ödüller muazzam gözüküyodu, iyi bi yere geldiğime emindim ama ben bu okula yakışıcak kadar iyi olucam mı orası biraz şüpheli,.

Çünkü ben geldiğim okulda biraz sorunluydum 2 kere okuldan uzaklaştırmam ve bıçaklı kavgam sayılmassa normal öğrenci kriterlerine uyuyodum sınıfa yaklaşmıştık, hala küçük çocuk gibi heycanlanıyodum keşke şuan babam yanımda olsa elimi tutup bana güven verebilseydi, ama yoktu bu anılarım aklıma geldikçe hala gözlerim doluyodu Allah kahretsin yine aynı şey oldu gözlerim dolmuştu ve Toprak bana doğru yaklaşıyodu, korkmuşa benziyodu o gözleri sıcacık bakıyodu babamın bana baktığı gibiydi bi anda;

" iyi misin Dolunay " dedi

sag elini sol omzuma koyarak, çok sempatikti, şuan da karşımda sanki babam varmış gibiydi ona öyle bi sarılmak istedimki kemiklerinin sesini duymak istedim ama yapamazdım ilk günden bu kadar ileri gidersem yanlış anlaşılabilirdim. Sessizcee

"Evet teşekkür ederim dedim"

Sınıfa girdiğimde ilk dikkatimi çeken sıralardı, sıralar rengarenkti çok hoş duruyodu, duvarlarsa bej ve mavinin gökyüzü tonundaydı ferah bi sınıftı güneş alıyodu ayrıca temiz bi sınıf belli öğrenciler düzenliydi, sorunlu tipler yoktu ama beni tanımıyolardı daha...

Ders zili calmıştı, galiba herkez bi anda panik oldu kendilerine çeki düzen verıp sessızce beklediler kımseden ses soluk çıkmıyodu, galiba titiz bı hocaydı bende kendıme biraz ceki duzen verdim, giydiğim gömlek kareeli ve mavinin 3 tonu vardı içime beyaz atlet giydım altıma açık renk yırtık pantolon giymiştim okula göre iddialı değildim, zaten hep geri planda olmak istesemde bi anda konunun merkezi oluyorum bazen işime yaramıyo değil ama olsun ben geri planda kalmayı seviyorum.
içeri bi kadın girdi tepeden yaptığı topuz giydiği beyaz gömlek ve siyah kalem etekle müfettiş gibi duruyodu, çok ciddiydi elinde bi cetvelı eksıkti resmen, herkezi selamladı sakince oturdu kimseden ses cıkmıyodu herkez pür diikkat hocayı dinliyodu hoca gözündekı gözlüğü yavaşça çıkartıp masanın üstüne koydu ve konuşmaya basladı..

"Ben Özge Demir dil derslerinizi beraber isliycez" dedi.

sakin ve ciddı duruşuyla istifini hiç bozmadan devam etti,

"dersimde sorun istemiyorum hicbır hata kabul edilemez" dedi

bi anda hocayla göz göze geldık kas katı kesilmıstım sadece hocaya bakıyodum , hocada bana...

Ben kafamı pencere yönüne çevirdim daha ilk gunden hocalarla sorun yasamak istemiyorum. nedense herkez bana ilk başlarda ön yargıyla yaklaşır ama öyle olmasını istemiyorum cünkü yanlız kalmak istemiyorum. Bi anda kapı çaldı çok sakindı, sınıfa genç biri girdi kahverengi yana atılmış sacı ela gözleri ve soguk beyaz teniyle, altına dar lavert bı pantolon klasık beyaz gömlek ve siyah ayakkabısıyla ilgı cekiciydı, hocadan izin aldı tahtanın önune geçti ve iki kere öksürdükden sonra o tatlı hafif kalın sesiyle konuştu...
-Allahım cok tatlıydı-