PROLOGUE

56 4 0
                                    

Eight years. eight years akong nawala. Kahit ako sa sarili ko hindi ko inaasahan na ganun ako katagal mawawala. Akala ko tapos na, akala ko wala na. Pero pagkalabas ko sa airport, bumalik lahat--- saya,lungkot,excitement, at higit sa lahat ang SAKIT. Para akong sinampal ng paulit-ulit. Sinasampal ako ng katotohanang ako, ako ang dahilan ng lahat ng nangyari. Sana mapatawad nya na ko. SANA...

"Ano, handa ka na ba Tol? Layo nanaman ng narating ng isip mo". Napatingin ako sa nagsalita. Si Christian Lee, bestfriend ko. Hayy. Ang dami kong iniisip. Nawala sa isip ko na may sumundo nga pala sakin.

"Handang-handa na ko Tol, matagal na". sabay tapik sa balikat nya.

"Ungas! Ako pa niloko mo? Yung pagmumukha mo hindi na maipinta eh. Jet lag ba yan o natatae ka lang?"

"Ewan ko sayo! Tara na nga!" kasabay ng pagpasok ko sa sasakyan ay ang pagtulo ng luha ko.


FALL BACKTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon