Her Side[On-Hold]

Uno

Chapter 1 : Her life

Princess Point of View

My heart beats faster when I heard their question and from that moment.. Pinagsisihan ko kung bakit ako sumali. Asking myself why did I join makes my head hurt. Bumuntong hininga ako and shook my head

"Siguro malalim ang isasagot ni Princess saatin kaya tumahimik muna tayo ok?" And all of them laugh tapos ako napalunok

'Who is the one that makes your heart broke into several pieces that no one can fix it?'

Sa lahat lahat ng tanung na nasa garapon, bakit yan pa ang nabunot ko? Hearing that question, my mind didn't hesitate to think of him. His smiles, his face, his laugh- I brush away my thoughts at ngumiti sakanila

"Si Daniel Matsunaga" Then a few seconds past. I heard a laugh out loud from my co-workers and may nagcomment na 'Grabe ka girl! Hubby ko yan eh!' Meron ding 'Hindi kita reach girl!'

I want to tap my head because of the stupidness that I answered. Bakit ba si Daniel Matsunaga pa ang ginamit kong rason?

"Grabe ka Cess! Bakit naman si Daniel?" Jericko ask at alam kong silang lahat naghihintay sa rason kong bakit siya ang sinagot ko. Nagisip ako ng rason kong bakit but ang naisip ko lang ay isang 'Lame Reason'

"Kasi nakita kong may bago na siyang kapartner doon sa magazine na kinacover niya" and again they laugh but hindi na yung grabe. Kumuha na rin ng tanung ang nasa gilid ko pero hindi ko na lang yun binigyan ng pansin at tumitig sa kisame

My heart skip a beat when I remember our last conversation

Adrian : Princess kailan ko kasing magfocus sa project at activities na binigay sakin ng school. Madali lang naman ito matapos

Cess : Kailangan ba talaga yan?

Adrian : Oo eh

Cess : Paano yan? Paano nalang tayo? Hanggang kailan ba yan?

Adrian : 2 Months lang naman eh

Cess : 2 Months? 2 Months lang? eh 63 days yan ah

Adrian : Para naman satin tong ginagawa ko eh

Cess : Sige pero mangako ka pagkatapos niyan ah, magmessage ka kaagad sakin

Adrian : Pangako

Cess : I love you

Adrian : I love you too

I look down at pinakalma ang sarili ko. He left me in the air. Pinaasa. Pinaghintay. No one wants to be left alone at isa na ako dun but unfortunately, naranasan ko yun but still, sabi naman nila na Past is Past so forgive and forgot nalang ang peg ko ngayon

"Oy babae ok kalang jan?" Napatingin ako sa gilid ko at nakita ko si Lorraine na nakatitig sakin while holding a can beer. I thumbs up at tumayo

"Ano.. Mike, labas muna ako ah?" I ask permission pero hindi ata niya ako narinig dahil sa tawanan nila kaya lumabas nalang ako. Nasa building pa rin kami ng pinagtra-trabahuan namin at birthday ng boss namin kaya napagdesisyonan na dito siya sa building magcelebrate kasama kami

Hindi nga sana ako magpapaiwan dito dahil magpapahinga pa ako kaso pinilit ako ni Lorraine kaya napa OO nalang ako

Naglakad ako papunta sa isang coffee shop at nagorder ng kape. Umupo ako doon at sa isang vacant seat at pumikit until I heard some noise infront of me kaya napabukas ako sa mga mata ko

"Grabe. Nahihilo ako sa ininum ko. Hindi na talaga ito mauulit" I heard Lorraine said sabay inum ng kape niya at tumingin sakin tapos ngumiti "Tignan mo yung dalawang yun" she said then move her lips na parang tinuturo kaya napatingin ako sa likoran ko and I saw a man and a woman. I think they are still students. College students to be specific.