Döküntü

Bölüm 1

"Kurtulduk Alya! Dusunebiliyor musun bitti sinavdan kurtulduk"

"Kapa ceneni ve yemegini sogumadan ye.Ciddiyim agzina ben sokucam o catali yoksa"

Suan muglanin en guzel fast food yapan yerindeyiz fakat buse bir saniye olsun susmadi.Biraz daha konusup yemegimi yememi engellerse cidden catali bogazina sokup oldurme planlarim baslayacak

"Kusura bakma ama sinavim guzel gecti ve bu haberin anlami bu sehirden kurtulup kendi ayaklarim uzerinde durabilecegim demek"

"Cidden neden bu kadar ayri eve cikmak istiyorsun.Bak bana Izmiri birakip buraya geldim ne degisti? Arkadas degisikligi ve aile ozlemi disinda hicbir fark yok"

"Benim amacim ayri eve cikmak degil Alya.Bir an once annemden ve babamdan kurtulmak istiyorum"

Buse kucuklugunden beri hem annesinden hem babasindan siddet goruyormus.Buradaki okula basladigimdan beri beni hic yalniz birakmadi.Aramizdaki bag kuvvetlendikce yasadiklarini bana sundu.Aslinda burdan gitmeyi en hakeden kisi o.

"Ozur dilerim bi an aklimdan cikti"

"Sana alinmayacagimi biliyorsun Alya"

Ona samimi bir gulus gonderdikten sonra catala doladigim makarnami tam agzima atiyordum ki telefonumun klasik muzik sesi masayi doldurdu.Hala bir lokma yemek yiyememis olmakla arayan kisiyi gormeden goz devirdim.Sakince cantadan telefonu cikardim.Arayan annemdi.Gozum saate ilisti.21:43 Annem asla bu saatlerde aramaz cunku genellikle bu saatlerde cizim yapiyor olurum ve rahatsiz edilmek istemem annem dahil herkes bunu bilir.

Daha fazla telefona bakmamam gerektigini anladim ve panikle telefonu actim

'Anne?'

'Alya kizim gel' dedi aglayarak.Daha da panikle konustum.

'Anne noluyor korkutma beni'

'Baban,baban Alya baban'

'Anne konus ne oldu babama'

Annem derin bir nefes aldi ve burnunu cekerek

'Kizin baban bir hafta once trafik kazasi gecirdi doktorlar en gec bir haftaya uyanir eger uyanmazsa bitkisel hayata gecer dediler ve bugun bir hafta doldu'dedi aglayarak

Suan buyuk ihtimalle sok geciriyorum ne elimi ne ayaklarimi hissediyorum.Tum sesler kesildi sanki.Annemin dedikleri bir bir yankilaniyor kulagimda ne kadar sure hareket etmeden durdum bilmiyorum en son annem telefondan seslendi ve kendim geldim

'Alya?Orda misin?'

Kekeleyerekn konustum

'B-burdayim anne'

'Ilk ucakla istanbula donmeni istiyorum.Baban seni cok sever biliyorsun.Eminim senin sesini duyunca acacak gozlerini.Doktorlar umut yok diyor ama ben biliyorum uyanacak Gokayim birakmaz bizi o.'

'Tamam anne ben gelene kadar kendine dikkat et lutfen seni seviyorum.'

'Bende seni kizim'

Telefonu kapatip Buseye dondum.Olayi kisaca ozet gectikten sonra arabasiyla beni evime birakti.Bu evi babam almisti bana sirf bu sehirde yurt odalarinda surunmeyeyim diye.Babami dusununce gozlerim dolmaya basladi.Kendimi toparlayarak odama ciktim ve valizimi hazirlamaya basladim.Zaten buraya gelirken cogu kiyafetimi orada birakmistim yanima bana bir kac gun yetecek akdar kiyafet aldiktan sonra valizi kapattim.

Buse beni eve birakirken online bilet satistan biletimi almistim.Simdi sadece havaalanina gidecek valizimi teslim edecek bilet satistan ayirttigim bileti alacaktim.

Fazla oyalanmadan evden ciktim.Dikkatsizligimle kapiyi kitlemeyi unutyordum az kalsin.

Onume gelen bir taksiyi cevirip havaalanina gitmesini rica ettim.Vardigimizda ucreti odeyip taksiden indim.Bilet islemlerini de halledip ucaktaki yerimi aldim ve kalkisi beklemeye basladim.

Sanki dakikalar gecmiyordu.

En sonunda Istanbula inis yaptik.Direk telefonumu acip anneme indigimi eve gidip rahat birsey giyecegimi ve daha sonra gelecegimi belirten bir mesaj attim.

-------------

Taksinun ucretini odeyip indim.Evime dogru yurumeye basladim.

Babam saygin biriydi.Sirketi dunyaca unlu baska sirketlerde anlasma yapmisti.Bu sayede varlikli bir aileye sahiptim.Bu evi uzun ugraslarim sonucu aldirmistim.Sirf kendi ayaklarim uzerinde durabildigimi gorsunler diye.Ancak cok fazla kalmadan okul degistirmek ve muglaya tasinmak zorunda kalmistim.Ben istemistim muglaya tasinmayi.18 yasinda oldugum icin ailem pek izin vermesede bana duyduklari guven sayesinde ikna etmistim.

Hastahanenin kapisina vardigimda duraksadim.Hersey bu kadar basit miydi? Olmek bu kadar kolay miydi.Babami kaybettigim dusuncesi aklimin bir kosesindeydi hep.Ama suan hastahane ayaklarimin dibindeyken su yuzune cikmisti hersey.Ben toparlanabilirdim belki ama ya annem.Kesin mahvolurdu.

Aklimdaki kotu dusunceleri atarak iceri dogru adimladim.