Baliw na Pagibig

Chapter 1: Ang Pagkikita

Chapter 1: Ang pagkikita   5:30 na pagkagising ko, naexcite ako ng sobra sobra, para akong sasabog sa tuwa dahil sa araw na yon magsisimula na ang school year at makikita ko na ang crush ko, si Trixie Gonzales. Sya ay grade 10 at grade 9 ako.

  Simula elementary ako crush ko na sya, sya ang true love ko. Tila sinapian ako ni kupido sa pagmamahal, hindi naman ako malandi, slight lang.

Pumasok ako sa skwelahan, (cringggg, cringggg) nagbell na. Pumila kami at nagtungo sa gym para mag morning activity. Pagkatapos naming mag activity, tumungo na kami sa aming room at nagklase.   Nang nagbreak na, nakita ko sya sa canteen at tinanong, kamusta kana, sabi ko sabay sagot sa akin," I dont talk to stranger". Kahit ganon ang sagot nya sa akin, lalo akong humanga sa pakipot nyang pagsagot.

  Nang naguwian na, agad ko syang pinuntahan sa kanyang silid aralan at nagpaalam. Hindi nya ako pinansin, tuloy tuloy sya sa paglalakad.

Umuwi na ako, tinanong ko sa sarili ko crush ba ako ni Trixie, ilang taon na ako nagpapakita at nagpaparamdam sa kanya ng pagmamahal pero binabalewala nya lang.   Pinuntahan ko ang aking tatay at tinanong ko sya, tay may crush ako, ilang taon ko nang pinapakita sa kanya ang pagmamahal ko pero binabalewala nya lang, tay anong gagawin ko. Anak ito ang mapapayo ko sayo, hindi natin malalaman na mahal ka nya kung hindi mo sya liligawan o susuyuin, kailangan mong tatagan ang loob mo at tanggapin ang mga mangyayari. Payo nya sa akin. salamat tay, wika ko.

  Hinintay ko ang kinabukasan, hinintay kong maguwian para ipagtapat ang nararamdaman ko ngunit may nagsabi sa akin na hindi daw sya pumasok ngayon.

  Nag madali akong pumunta sa computer shop. Nagbukas ako ng fb, tiningnan ko kung online sya, naka online sya, patalon na pagkakita ko. Chinat ko sya at sinabing, hi Trixie bakit ka absent kanina, hinanap kita at may sasabihin sana ako, sa sobrang excite at sa sobrang kaba, hindi ko namalayan na offline na sya.   Pagsakay ko sa trycicle napaisip ako, bakit kaya tilang may pumipigil sa pagtatapat ko kay

••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••   Nang nagtagal nabalitaan kong hindi na sya pumapasok, kinabahan ako at nataranta. Tatakbo akong pumunta sa kanyang mga kaibigan, ate tina, ate tina, pasigaw na tawag ko kay ate tina.   Ate tina nasan si Trixie, bakit hindi sya napasok, anong nangyari sa kanya, sabihin mo sa akin parang awa mo na. Wag kang mataranta, nagmigrate na sya sa america at dun na sila titira. Kelan sila umalis?,nung isang araw lang sabi sa akin ni ate Tina na may lungkot sa mga mata.   Para akong tinutusok ng kutsilyo ng paulit ulit, hindi ko man lamang napahatid sa kanya ang pamamaalam ko, hindi ko rin sa kanya naparating ang aking pagmamahal.

  Umuwi ako sa amin ng may luha sa mata, nagkulong ako sa kwarto ng ilang araw, di kumakain at di nakibo. Sinubukan akong kausapin ng magulang ko ngunit di nila mabuksan ang kwarto ko.   Makalipas ang ilang araw nag decision na akong lumabas at kalimutan ang nangyari. Alam kong masakit at mahirap kalimutan pero alam kong di na sya mapapasa akin.