SİL BAŞTAN

SL -1

Medyadaki Elmas Denizer
İyi okumalar ....

.......2 yıl önce .......(izmir)

15 yaşındaydım ve daha yeni herşey in farkında olmaya başlamıştım . Annem Babam ve abim benim hayatım sadece bundan ibaretti. Çoğu kez arkadaş edinmek istemiş ve sonu hep facia olmuştu. İlk başta hep iyi gidiyor daha sonra ise anlamadığım bir şekilde değişiyorlar ve gerçek yüzlerini gösteriyorlardı. Ve acımasız son yine yanlız kalıyordum. Bu arada ben Elmas. Abim yaratığı benden iki yaş büyük ve kendini beni sinir etmek için programlamış resmen. Hep bir kendini beğenmişlik. benim aksime çok sosyal tam zıt karakterlerdeki iki insan düşünün nasıl anlaşabilirki . Abimin en büyük hobisi ise benim günlüğümü okumak ben ne kadar günlüğüme kilit koysamda o bir yolunu bulur ve açardı. Şimdilerde hiç bakamadığım o günlüğüme...

Günlerden pazardı sanırım annemle birlikte yemek yapıyorduk annem çok telaşlıydı akşama babamın akrabaları gelicekti . annem telaşlı iken babam nasıl olsun o daha da telaşlıydı . Yine herşeyin berbat olmasını istemiyordu anlaşılan. bir kerede böyle toplanmışlar ve sonu kavga ile bitmişti .neden bu kavgaları derseniz;yıllardan beri kapanmamış bir dava yüzünden. sebebi ise annemle babam evlenmeden önce babamın akrabaları karşı çıkması ve soylu bir aileden gelen birisi ile babamı evlendirmek istemeleri annemin para avcısı olduğunu düşünüyorlarmış . Babam annemle evlenmiş ve kendi hayatını ve kendi işini kurmuş.eski hayatı kadar konforlu olmasada. Gelelim konumuza gelme sebepleri ise dedemin abimi tek erkek olduğu için velihat görüp onu 18 yaşında amerikaya göndermesi ve daha iyi eğitim almalıymış. zorlu iknalar sonunda babam ikna oldu ve bize gelmelerini kabul etti . Geldiler ve sonu yine kavgayla bitti . Babam keyfi bozuk bir şekilde evden çıktı. Biraz alkollüydü. Daha sonrası ise annemin telefonu eline alıp konuşması ve kulaklarımda hala çınlayan acı feryatları ve bağrışları . Babam o dalgınlıkla bir tır a çarpmış ve olay yerinde hayatını kaybetmişti . Herşey şuna anlattığım kadar kolay olsaydı keşke. annem ve ben resmen olü gibi geziyorduk . Abim ise kendini eve kapatmış nerdeyse hiç dışarıya çıkmıyordu . Tam babam öldükten 8 ay sonra da annemizi kaybettik. Annemde kronik kalp rahatsızlığı vardı ve kalbi dayanamamış o da gitmişti işte herşey annemi kaybettiğim o günden sonra başladı ....

Bir süre abimle anannemle birlikte yaşamaya başlamıştık . Abim 18 yaşına girmiş ve bir lokantada çalışıyordu . Ben ise hafta sonu lokantada bulaşık yıkıyordum . İkimiz de çok değişmiştik. Önceden birbirleriyle anlaşamayan iki insandık şuan ise birbirimize kenetlenmiştik. Ben daha da içime kapanmıştım. Abim ise benden farksız değildi . O lanet olası kavgadan sonra babamın akrabalarından ses çıkmamıştı.

Bi gün amcam geldi ve dedemin bizi yanına çağırdığını söyledi ve bizi zorla herşeyin başladığı yere istanbul a gitmek zorunda kaldık ben istanbul'a abim ise amerikaya gitti..............

-Günümüzden-..

İstanbul'a geldiğimden beri sadece 2 kere çıktım dışarı bikere eve getirildiğim gün birkerede kendime gizlice çikolata almak için çıktım . Çünkü yemem konusunda yasaklar listesinin 12. Sırasında ilk başında ise fast food yiyicekler geliyor. Benim Denizer ailesine uygun olmam gerektiğini ve hanım hanımcık bir kız olmam gerekiyormuş. Bana verilen bizim önceki evimizdeki misafir odası kadar olan odam bana göre döşenmişti. Beyaz bir çalışma masası , ona uygun olarakta beyaz şifonyer beyaz bir halı ve eşyalara uygun yatak yine eşyalara uygun pastel renklerinde tablo ve televizyon bunlar olsa ne yazardıki ne anne sevgisi nede baba sevgisi hepsinden mahrumdum . Abim de yoktu zaten. Herşey dedem yüzünden olmuştu. O babamla görüşmek istemeseydi belki başımıza böyle bir olay gelmeyecekti...

-Tık tık tık

Nihal hanım olmalı bu evin yardımcısı akrabalarımdan bile daha çok sevdiğim kişi. 50 'li yaşlarında olmasına rağmen daha genç gösteriyor.
Kapı aynı şekilde çalınca yattığım yerden kalktım yavaşça kapının oraya yürümeye başladım. Dedigim gibi ev o kadar büyük ki bi kapıya varmam bile baya sürüyor . Elimi kapının koluna koydum ve seri bir şekilde açtım.

- Efendim Nihal abla

Bana bi süre dalgın dalgın baktı ve konuşmaya başladı.

-Elmas hanım dedeniz sizi yanınıza çağırıyor.

Yüzümü buruşturarak

-tamam gelirim birazdan.

-hemen gelmenizi söyledi . Elmas hanım. Dedi ve arkasını dönerek gitti. Normalde benle konuşan nihal abla benle nerdeyse hiç konuşmaz olmuştu. Dedemin verdiği emirler haricinde.
Ayağımı sürüyerek dolabın yanına gittim. Ve ordaki aynada görüntümü izlemeye başladım. Maviş gözlerim ve minik dudaklarımı herkes anneme benzetiyordu önceden gurur duyduğum şey şuan aynaya bakmama bile engel oluyordu. Bu Geçen zamanda saçlarım uzamış ve birazda boy atmıştım . Adı kolay o olayın üzerinden 2 yıl geçmişti . Artık o zamanki 15 yaşındaki çocuk değildim . O zamanlardaki tek sorunum arkadaşlarımım olmamasıydı . Şimdi ise sayamayacağım kadar çok olan sıkıntılarımla yaşamayı öğrenmiştim.
Işte 17 yaş cıvıl cıvıl olmam gereken yaş ah aahh.

Dolabın kapağını açtım . Ve dedemin bana aldığı eskiden bu kadarının bile hayalini kuramadığım kıyafetleri getirtmişti.

Askıdan gri üst altıma ise lacivert kot şortumu aldım. belimede kırmızı gömleğimi bağladım. Ve son olarak da kırmızı Converse lerimi giydim . Saçım zaten düzdü. Çilekli parlatıcı sürdüm. Ve dedemin odasına gitmek için yol aldım. Kapısının önüne geldiğimde yavaşça kapının kolunu çevirdim. Ve dedemin yanına geçtim. Dedem beni bir süzdü ve konuşmaya başladı.
Tiksiniyormuşçasına ona bakıyordum. O da bundan rahatsız olmalı ki kafasını pencereye çevirdi . Ve konuşmasına devam etti.

- Kızım biliyorsunki okulların açılmasına az kaldı. Ve ben seni güzel bi okula göndermek istiyorum . Hem bizim itibarımız hemde senin itibarın için.

Biraz durdum ne diyeceğimi bilmiyordum . Beni evden ayırması yetmiyormuş gibi okulumdan da ayırcaktı . Ben izmire dönerim diye düşünüyordum ama yanlış düşünüyormuşum demek ki.

-Ne diyosun kızım gideceksin demi dedi dedem.

- dede ben izmire dönmek ve okuluma orda gitmek istiyorum .

Dedem birden sesini yükselterek;

-orayı unut artık küçük hanım sen burdaki arkadaşımın okulunda okuycaksın ister iste ister isteme

-Dedee ama b...

-başka bişey demeni istemiyorum. Çıkabilirsin Elmas.

Kendimi atar gibi odadan koşarak çıktım. Ve dışarıya varana kadar koştum . Ağlamayacaktım. O evde aglamayacaktım. Koşmaya başladım . Ve ağlamama da engel olamıyordum artık . Evden uzaklaştığımı fark edince durdum. Bilmediğim bi yere gelmiştim. umursamayarak yürümeye başladım. Eninde sonunda bulurum evi diye . Elime bi çikolata aldım . Ve yürümeye başladım. Dalgındım . Önümden gelen çocukta dalgın olmalıki çarpıştık ve benim bi tanecik çikolatam yere düştü.

Çocuğa inceleyerek baktım ve benim yaşlarımda olduğunu anladım.

-incelemen bittiyse gidebilirimmiyim acellem var .

-heyy nereye dedim . Benden uzaklaştı . Bir Özür bile dilememişti.
Arkasından bağırdım bana bir çikolata borçlusun. Bi an duraksasa bile yine aynı hızla yoluna devam etti..............

Bu hikaye yi yazmayı bayadan beri düşünüyordum . Eğer beğenmediğiniz yerler varsa söyleyin lütfen :)
+50 de yb