Yağmurlu,kapalı bir akşamdı.Tom ellerini kesen taşlar arasında bir hazine arıyordu.Aslında bu hazine sadece bir
'düğme'den ibaretti.En sonunda bulmuştu.Tahtadan eskimiş kulübesine hızla koştu ve düğmesini sahip olduğu en güzel
kutunun içine yerleştirdi.Bu düğme onun için çok değerliydi,çünkü düğmeyi ona dedesi vermişti.Tom doğuştan
öksüzdü.Annesi onu doğururken,babası ise iş çıkışı doğum için hastaneye giderken trafik kazası geçirip hayatını
kaybetmişti.Dedesi ise ona bu düğmeyi verdikten sonra sadece portmantodaki şapkasını ve paltosunu alıp çıkıp
gitmişti.Onu bir daha ne gören ne de duyan olmuştu.
Tom kulübesinin kapısını çekti ve güzelce kilitledi,evine girdi.Islak kıyafetlerini değiştirdi.Yemek yedi.Sonra yatmaya
hazırlandı.İkinci kattaki odasına girdi ve uyumaya başladı.
Sabah olmuştu.Kalktı,elini yüzünü güzelce yıkadı.Pijamalarını çıkardı ve en temiz kıyafetlerini özenle giydi.Kahvaltısını
hazırladı.Tam da masaya oturdu ki bir ses geldi."Tık tık tık".Birisi kapıyı çalıyordu.Çok heyecanlandı,çünkü onu son iki
yıldan beri kimse ziyarete gelmemişti.Hızla gıcırdayan merdivenlerden indi.Kapıyı açmadan önce kapı deliğine bakmak
heyecandan aklına gelmedi.Açmadan önce kendine bir çeki düzen verdi ve kapıyı açtı.Gelen, arkadaşı Jack'ti.Onu içeri
davet etti.Birlikte biraz özlem giderip sohpet ettiler.Jack;
-Ailemle şehire taşınmaya karar verdik.Ve düşündük ki sende bizimle gelmek istersin.Annem ve babam senin durumuna çok üzülüyor.Bizimle yaşamaya ne dersin?
Tom buna çok sevindi.Hemen yukarı çıkıp dedesinin kahverengi bavulunu aldı.Bütün eşyalarını içine koydu.Jack'e
'ben hazırım' demesiyle dışarı çıkmaları bir oldu.Kulübesine gidip düğmesini aldı.Evine son kez baktı.
Jack'in evine doğru yol aldılar.Annesi onları kapıda bekliyordu.Hemen arabaya bindiler ve yola çıktılar.Jack'in annesi
onlara yolda yemek için bir sürü yiyecek hazırlamıştı.Fırından yeni çıkmış kurabiyeler,sıcacık poğaçalar,meyve suları ve
daha neler neler...
