"Selam her günümü sıkılmadan yazdığım günlük,bu gün yıllardır korkmuş olduğum uçaklardan bir tanesine binmek zorundayım.Uçakta dikkatimi dağıtmak için bir sürü şey hazırladım. 1 sezonluk dizi,bir sürü şarkı, eğer izlemek istersem star wars serisi. Bunlar umarım benim uçakta olduğumu unutturur.
Her şeyimiz hazırdı uçak biletlerimiz ,nerede oturacağımız.
Ben hazır mıydım? bu soruyu cevaplayamıyorum.Her neyse umarım her şey harika olur ve Peru'ya sağlam bir iniş yaparız.Şimdilik anlatacaklarım bu kadar uçaktan indiğimizde tekrar yazarım,sağlam bir iniş yapabilirsek,"
Günlüğümü kapatıp çantamın içine salladım.Annemle babam bir yerde kahve içmek için gitmişlerdi.Bavullara göz kulak olma işi de bana kalmıştı.Telefonumla uğraşmaya başladığım sırada annem gelip bavullardan birini aldı.
"Hadi kızım uçağımızın hazır olduğu anons edildi,kapısına gidip beklemeliyiz" diyerek babamda bir bavul aldı.Kendi sırt çantamı takmaya çalışırken bir yandan da yürümeye çalışıyordum.
Aynan da aynı işleri yapmakta pek yetenekli değilim sanırım çünkü önüme bakmazken birine çarptım.Hemen özür dilemek için önüme döndüğümde çok sinirli bakışlarla karşılaştım.aldırmadan çok şirin bir şekilde özür diledim.Sorun değil bile demedi sanırım bir sorun vardı.
Ama yine aldırış etmedim ve yürümeye devam ettim.
Annemler kontrol yerine gelmişlerdi.Hemen arkalarına geçip tüm çantalarımı yerleştirdim.Kontrol yerini de geçtikten sona tek bir şey kalıyordu uçağa binmek.
Uçağın kapısından girerken bile ellerim su kesmişti.Sakin ol Thalia her şey harika olacak gibisinden kendimi motive ediyordum.
"Ne!, bir yanlışlık olmalı bizim üçümüzün yan yana oturması gerekiyordu?" diyerek annem,hosteslere döndü.
"Efendim,büyük ihtimalle uçağımızda 3 kişilik yerleri siz bu bileti almadan önce bitmiş olmalı" dedi hostes sakin bir şekilde.
"Ama benim kızım yalnız başına oturamaz,kocam arkaya geçse kızım benim yanıma gelse bir sorun olur m-"
"Anne ben arkada cam kenarında otururum gerçekten sorun değil benim için hadi ilerleyelim.Sırayı tıkıyoruz"
Annem başka bir şey söylemeden ilerlemeye başlamıştı.Ben az önce çok cesurca davranmıştım.Umarım sonradan pişman olmam.Çantalarımızı yerleştirdikten sonra yerlerimize oturduk şimdiye kadar hiç bir sorun yoktu.Sakindim.
İçimden umarım yanıma kimse oturmaz derken benim yan tarafımdaki koltuğa bakan birini gördüm.
Siktir! Bu o çarptığım kişiydi. Her şey ne kadar da kötü gidiyordu böyle.
Yan koltuğa yerleşirken.Bana dönüp.
"Sorun değil"
evet yeni bir bölümle ben dırırım. okuyucularım şuan az evet ama umarım yakında ürersiniz.bu bölüm daha çok uçağa binme kısmı ve yanına oturan kişiyi tanıma kısmıydı yanına oturanın kim olduğunu anlamışsınızdır.UMARIM BU GÜZEL HİKAYEM DEVAM EDER sizlerin yardımcıklarıyla şimdiden thanks <3
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Blue Plane|| m.c
Fanfiction"Uçaklardan mı korkuyorsun?" "Evet?" "Düşerken umarım bana sarılmazsın" ©CupcakeTheUnicorn
