SANA DEĞER

YAS GÜNÜ

Arkadaşlar oncelikle merhaba.. Bu benim ilk yazdıgım kitap. Nasıl olur begenirmisiniz bilmiyorum. Tek dilegim begenmeniz. Ne olur yorum ve votelerinizi eksik gormeyin. İlk kitabın heycanıda buyuk oluyor.

İnşallah begenirsiniz hepinizi öpüyorum canlar

Bugun annemle babamin ölüm yıl donumu tam gecen sene bugun annemle babam iş kazasında can vermesinin birinci yil donumu....

Ne kadar acı ben daha 17yaşındayım hayatı kendi omuzlarıma alabilcek kadar guclu degildim.....

Beni yanına alan amcam sagolsun bana cok yardimci oldu ama annemle babam gibi degiller zafen fazlasini ne ben isterim nede onlar yapabilirler

Zaten evlerine gelerek onlara cok buyuk yuk oldum.... Babam unlu is adamiydi bana yuklu bir miras kaliyor ama alamiyorum ne kadarda sacma onca zenginligin icinde baskalarinada yuk oluyordum..

Mezarlıktan çıkışa dogru ilerledim. Elimle bir taksi durduracagim sirada araba kornası sesi gelmeye başladı. Başımı o tarafa cevirdim ve kalp ritmimi degistiren o gozlerle karsilastim. Benim icin mi gelmisti yani, hemen o tarafa dogru ilerledim ben yanina vardigimda oda arabadan indi

"Nasilsin...? Ben seni almaya gelmistim."

"B-ben iyiyim. Yani ne kadar iyi olunabilirse."

"Hadi atla arabaya"

Biraz daha durup konusursak sanırım kalbim duracaktı. O da zaten fazla devam etmeyip bu iskenceye bir son vermişti. Bende hemen arabanın kapısını açıp içeri girdim. Ardından söze başladı

"Selis seni nereye bırakayım. Eve mi gidiyordun?"

Ah..ismim sadece senin agzindan cikinca bir anlam kazaniyor...

"Eve gidiyordum."

"Peki o halde Selis Hanım seni hemen eve goturuyorum"

Bir insanin yuzunde ufak tebessum etmesi bile bu kadar mı yakışırdı.

Onun o yakısıklılıgı . degişken goz rengi, kasları ve bir cok ozelligi daha vardı..

Ben ise onun gozunde ufak bir kızdım..

Kucuklugum resmen hayatima tekrar girmisti.. Kucukken her zaman onun yaninda olmak ister hep Benim yanimda dursun isterdim.... O ise beni hep bir abi edasiyla korumuştu. Ben daha turlu turlu dusuncelere dalmaya calisirken birden onun sesini duydum

"Geldik kucuk hanim artik inebilirsin.

Onunda yanimda olmasini istiyordum bugun sadece bugun annemle babami aklimdan cikararak bir gun gecirmek istiyordum... Nolur beni kirmasin

"Şey Sinan....a-bi sende gel istersen amcam ne zamandır senin gelmemenden şikayet ediyordu."

Allahim lutfen kabul etsin..

"Başka zamana artık kuçügüm bugun bir arkadasima sözüm var"

Yine bir arkadaş...eminim bir kız arkadaş...hicbir zaman istedigim olmamıstiki simdidw olsun...

Daha fazla burda durursam gozlerimde birikmeye cabalayan yaslari farkedebilirdi

"Peki gorusuruz"

Tam inerken yanagimdan bir makas aldi ve

"Gorusuruz guzelim"

Bana hep boyle hitaplarda bulunurdu ilk soyledigi zamanlarda icimde tarifsiz duygular olusmustu ama simdi biliyordum bir abi edasiyla oldugunu...

Ben arabadan inip evin kapisina dogru yururken biliyordum arkamdan eve girmem icin bekledigini.

Ama yinede donup bakmadim....bakamadim.

Hizli adimlarla ilerleyip evin kapisina ulastim ve zile bastım

Çok sevgili yengecigim yuzune sahte bir gulumseme yerlestirip beni karsiladi

"Hoşgeldin Selisciğim."

"Hoşbulduk Sevgi yenge."

Ah bu kadının bana tek katlanma amacı elbetteki mirasımdı.. Ama amcam ah zavallı amcam cok iyi bir insandı.

Amcam arkasi donuk koltukta oturuyordu yengemin benimle konuşmasını duyup arka tarafa dondu ve beni gorunce yuzune sicak bir gulumseme yukleyip yanima dogru yurumeye basladi

"Selis, hayatım kendini nasıl hissediyorsun?

Ah bu adam beni cok iyi anliyordu..m ayni babam gibiydi.... Huylari gorunusleri cok benziyordu... Babami hatirlayinca bogazimda olusan yumruya engel olamadım hemen odama cikmak istiyordum.

"İ-iyi hissediyorum am-ca..b-en biraz odama çıkıp dinlenmk istiyorum.."

"Tabi-ii musadenizle..."

Amcamında gozlerindeki buruklugu gorebiliyordum.

"Tabiki kızım çık dinlen... Yemek hazır olunca biz sana haber veririz"

Daha fazla konusamiycagimi hissettigim icin sadece kafami olumlu anlamda sallayip hemen arkamdaki merdivenlere dogru yoneldim ve hizli adimlarla yukari cikmaya basladim

Odamin onune geldigimde hizla kapiyo actim ve iceri attim kendimi..

Gozlerimden yavas yavas damlalar suzulurken kendi acimda bogulmayi sectim... Raflarin ustunden aile fotografimizi elime alip sessizce aglamaya basladim...

"Neden anne...baba neden gittiniz...baş edebilirimmi sandınız.. Bak yapamıyorum olmuyor.. Daha fazla katlanamıyorum nolur alın bnide yanınıza baba bir kez olsun daha yatayım yanınızda. Anne... Anne kokunu hatırlayamıyorum... Artık sizinle ilgili guzel seyler aklima gelmiyor... Nolur...nolur ruyama gelin bari ... Bir ker olsun goreyim sizi.lutfen bunu cok gorme bana Allahım..."

Bir ic cekis daha yaşarken icimde verdigim savaş kendini yenilgiye ugurladi ve gozlerim daha fazla aglamaya dayanamadıgı icin yavaş yavaş kapanmaya başladı.....