Bu gecede elimde yine bu sefer son dediğim kadeh,
Ve ağzımda yine hiç hatırlayamayacağım melodiler...
Sen öyle bir bulut oluyorsunki;
Simsiyah sepya, onca anıya ansızın çöküyorsun,
Aniden baskın veriyorsun karanlık gecelere,
Keşke bile diyemiyorum.
Avuçlarımdasın sımsıkı elimde yokluğunun buğarı,
Bilmiyorsun burada tekim, gelirsen siyahını terkeder geceler,
Gökyüzün kırgın üstüme sağanak,
Affet dudaklarına sığınıyorum.
Duy bir yerde beni bir başkasına değil bu satırlar,
Bir kerede seni korku salsın Naperva elimde kılıç kalkan,
geleceksin diye beklerken içim geçmiş nerdesin sağır sultan,
Bir damla kaldın bende bakma gözümün yaşına.
Gök kubbe, kalbimdeki arşın her günüm sana dönüyor
Şahidimdir şu mehtabın ışığında parıldayan yakamoz
Sen dipsiz gecede pusulam, hırçın akıntıda dalga kıran
Azlettin beni, neden bende tutsaksın?
Naperva: Korkusuz, pervasız, kaygısız// Sepya:Koyu, siyah boya
Azletmek:Bir kişiyi görevinden almak, uzaklaştırmak// Arş:Taht, koltuk
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kalbini Dört Aç
PoetryCahillik ile mantık arasında sessin sen, siyah ile beyaz arasında gri. Güzel ve öz bir eserdir. Umarım okurken keyif alırsınız.
