Kalbini Dört Aç

Yandım Yıldım

Ne yitirdiysem karanlıklar götürdü seni onlara kaptırmam,

Tek kişilik din yarattın ellere taptırmam.

Hep sevdim hiçbir zaman unutmadım,

Yüreğim seni sevdi senden hiç korunmadı  .

Yine mi rakı diyeceksin napıyım tatlım, aşkım,

O benim, bir o vardı cebimde bozuklarımla,

Sen İstanbul'un üçüncü köprüsü ben Karşıyaka'nın serserisi,

Bir gün köprüler yıkılırsa sende benimle karşıda kal.

Ve sen papatyasın bilmezsin ben çiğnediğin toprak ,

Gömülür içime köklerin içimde can bulur , hayat dolar..

Bende öldüm işte sen ölünce, gömün beni..

Gömün onunla bu kara topraklara..

Sen nemisin ? Ciğerlerime çektiğim sigaranın nemi,

Öksürük gibisin geldin mi parçalarsın içimi,

Baş ucuna uzanmak huzur dolu bir ölüm,

Sesini duyurda ardından suspus ol ben yolumu buluyim.

Sana o kadar sitem ediyorum ki;

Burda tonlarca aşk var beddualarını duyuyor gibiyim.

Sen aşkınla kendini övdüren misin ?

Sen aşk mısın ? Aşktan bezdiren mi ?

Bunun adı kabullenmek;

Ve ben herşeyi seninle sensiz kabullendim,

Hayatla kavga etmek nasıl bilir misin?

Ne kadar gardını alsanda o yumruklar gelir.