GÖNÜLLÜ KUKLA

PİŞM'ANLIK'

Titreyen elleriyle dolabın kapağını açıp içinden büyükçe bir su bardağı aldı. Tazyikli akan çeşmeden yarım bardak su doldurup 4 seferde tamamını bitirdi. Kanlı bardağı lavaboya bıraktıktan sonra arkasındaki kanepeye attı kendini. Depremi önceden sezen köpekler gibi titriyordu içi. Her zaman her şeyin bir çaresi, çözümü bulunur diye bilirdi. Ama şu durumun nasıl bir çıkış yolu olurdu ki? Pantolonunun dizleri ve elleri bileklerine kadar kan içindeydi. Soğuyan ve kuruyan kanı hissetti teninde. Hareket ettikçe kurumaya başlayan kan tabakası çatlıyordu.

Bu bir hata mıydı? Geri dönüşü, telafisi var mıydı ? Ailesine kim, neyi, nasıl açıklayacaktı ki şimdi? Peki ya
Asuman?
Onun ailesi ?
Annesi?
Babası?
Kim nasıl verecekti bu haberi onlara?
Daha 22 yaşındaki yavrun, kızın, canın.. Öldü !
İstemsiz bağırmaya başladı bu düşüncelerle. Şu saniyelerin rüya olması için yalvardı o çoktan unuttuğu Allah'a.
Çaresizlik denen şeyin sınırını yaşıyordu sanki. Bundan ötesi olamazdı ki işte . Bitmişti her şey... Hem de her şey! Hayaller, planlar, para, okul, sevgi, aşk...
Hiçbir şeyin önemi yoktu artık. Banyoda 22 yaşında daha gencecik bir kız bedeni yatıyordu işte cansız... Dahası ne olabilirdi ki artık? Her zerresini bildiği, kendini, hayat bulduğu beden içerde kanlar içinde ve en önemlisi cansız yatıyordu.

ÖLÜM !

-FLASHBACK -

Saat kaç? Levent bıkmıştı artık . Bir an önce kendini işyerinden dışarı atıp eve gidiş yolunda kulaklığındaki müzikle beraber sokaklarda değil belki ama kafasındaki düşünceler içinde kaybolmak istiyordu . Yani yolu uzun ve karanlıktı. Düşündükçe, bu lanet işte olduğu her saniye boğazındaki yumruk daha bir sertleşiyor, henüz yeni yatıştırdığı nikotin krizini tetikliyordu. Önündeki 4-5 saat böyle devam ederse yeni bir paket almak zorunda kalacak ,bu da yarın sabah işe yürüyerek gelmesine ve dolayısıyla sabah 5:30 da uyanmasını gerektirecekti. Avans almayı geç, içinde bulunduğu ayın parasını iki gün önce tamamen almış, bu yüzden tam 14 gün bedava çalışacaktı.
Bugün yaşadığı tek pozitif his, saate baktığında işten çıkmasına sarece yarım saat kaldığıydı. Bu da artık toparlanma vakti gelmiş demekti. Büyük bir dikkatle fotoğraf makinasını, lensler ve diğer ekipmanlarını çantaya koydu. Gün boyu çektiği ürün fotoğraflarını teslim edip sokakların kollarına attı kendini.
Şimdi artık müzikle beraber Asuman ve kendisi için kararlar vermeye hazırdı . Tabi önce sorunun kaynağını bulmak gerekiyordu. Öğlen Asuman'dan gelen mesajı okudu tekrardan, boğazı düğümlenmişti... Tekrar tekrar okudu o kısacık SMS'i.

Gönderen : Asuman <3

Bi sorun var; hep sorun var!