op weg naar succes

zondag

Het is zondag morgen.

Ik lig nog lekker in men bed een beetje op instgram en dat soort dingen. Als ineens mijn moeder binnen komt. En zegt dat ik moet opstaan.

Kreunend van de spierpijn en moeheid kom ik omhoog. Ach gadver. Het is 7 uur meen je dit nou?

Als ik voor de spiegel sta zie ik wat de training van gister mij heeft aangedaan. Een schaaf plek op men schouder en op men been.

Waarom moet ik altijd vallen? Ik hoop later de tour ooit mee te kunnen rijden maar ach. Wie wil dat nou niet... beroemd worden prof worden een succesvol leven.

Als ik mij heb aangekleed ga ik naar beneden. Ik zie men ouders zitten in de stoelen hij de klapdeuren. Ze lezen alle twee.

Goeiemorgen! Roept men vader. Ik zeg niks.

Ver afgedwaalt in mijn gedachten. Over hoe ik ooit prof kan worden.

Heb je je huiswerk al af? Vraagt mijn moeder.

Opeens word ik zo uit mijn gedachten gehaalt. Huiswerk? Zeg ik.

Ja je huiswerk. Nou uhhh stamel ik. He-le-ma-al vergeten.

Ik moet morgen naar school. Shit. Naja dat word weer een uurtje nakomen.

Ga je mee trainen? Zegt mijn vader. Jah goed idee. Opeens breekt mijn moeder ertussen ik vroeg je wat... heb je je huiswerk af ?.... ja natuurlijk mam. Men moeder kijkt me aan met een gezicht van dat ze mij niet geloofd.

Even later zit ik toch met mijn vader in de auto richting de trainingswielerbaan.

Men vader vraagt of het goed gaat op school. Ja ofcourse.. alleen jah die getalletjes in je cijferlijst die verpesten alles. zeg ik.

Je moet goed je best doen schat! Zo kan je eerder carieere maken voor prof als je je examen haalt. Tuurlijk het gaat eens niet over school en die rot cijfers.

Eenmaal bij de baan aan gekomen zie ik dat dave ook de auto net uitstapt. Dave is mijn beste maatje maar op de baan mijn grootste vijand.

Hij is best knap hij heeft bruin haar aan de zijkanten opgescheerd en donkerbruine ogen. En als je erin kijkt verdrink je gewoon.. hmmm.

Heeeeeeee saar!! Hee devi roepen we naar elkaar. We rennen op mekaar af en knuffelen ik heb je wel gemist man fluister ik. Jah sorry ik had het echt druk zegt hij. Inmiddels staan onze vaders al met de bouwpakketen bij de ingang van de baan... zo noemen ik en dave onze fietsen die nog in elkaar gezet moeten worden.

Hee ik stop nu ff hier ik denk dat vanavond er meer op zal staan maar dit is geen belofte