Vampire Hunter ตามล่าหัวใจยัยตัวแสบ

ตอนที่ 2

"ตกลงพวกฉันจะไป.... แต่หลังเลิกเรียนนะ เค"
"Yes!"
อารายของพวกเขาเนี่ยทำไมต้องอยากให้พวกฉันไปด้วยขนาดนั้น....... แต่ก็ชั่งเถอะไปก็ไปวะ.

ตอนเย็น

" เย้เลิกเรียนสักที"
" อื้ม..."
" ไปกันหรือยัง"
" เอะ อ้อ จริงด้วย ไปสิ"

(อายากะ)
ฉันที่กำลังมึนงงว่า ทำไม ทั้ง 2 คน ถึงต้องพยายามเข้าใกล้ ตัวฉันและ ยูมิหนัก ทั้งที่ก็พึ่งรู้จักกัน แถมฉันยังมีความรู้สึกแปลกๆ อย่างบอกไม่ถูก เมื่ออยู่ใกล้ สองคนนี้ มันเป็นความรู้สึก ที่มันบอกไม่ถูก ยากที่จะอธิบาย.........?
แต่จากที่ดูแล้ว ยูมิน่าจะชอบทั้ง สองคน ฉันเลยพยายามไม่พูดอะไร และไม่อยากที่จะทำให้เพื่อนรักของฉันรู้สึกไม่ดีด้วย เก็บเงียบไว้ คนเดียวสักพักแล้วกัน รอดูไปก่อนว่าพวกเขาต้องการอะไร.
.
.
.
.

ฉันที่ได้แต่พูดกับตัวเองอยู่นั้น ไม่ได้คิดเลยว่าอะไรที่แปลกๆนั้น กำลังจะทำให้ชีวิตของฉันได้เป็นไป และเปลี่ยนไปมาก พร้อมความจริงที่ตามหามาตลอด ความจริงที่เฝ้าฝันว่า ตัวเองนั้นเป็นใครกันแน่.

ปัจจุบัน
หลังจากเลิกเรียนฉัน และ ยูมิก็ได้ออกมาข้างนอกกับเพื่อนร่วมห้องชาย สอง คน ที่เราพึ่งจะรู้จัก แต่กลับดูสนิทกันเลากับรู้จักกันมานาน นั้นก็คือ วิลเลียม และ เดม่อน นักเรียนใหม่ที่เขาล่ำรือกัน ที่ทั้งหล่อ และดูเก่งไปชะทุกอย่าง. และตอนนี้พวกเขาก็อยู่กับฉันและ ยูมิ ตอนนี้ พวกเราอยู่ที่ ร้านกาแฟเล็กที่ ทั้งสวยและน่ารัก ที่ผู้หญิงทุกคนเห็นแล้วต้องชอบ นั้นร่วมถึง ยูมิ สาวน้อยผู้ช่างฝันด้วยเช่นกัน. เห็นหน้ายูมิแล้วก็อดยิ้มตามไปด้วยไม่ได้ สำหรับฉันร้านแบบนี้ไม่เข้ากับฉันหรอก อย่างฉันนะต้องร้านที่มีหนังสือเยอะๆ ยิ่งเกี่ยวกับแวมไพร์นะ ยิ่งดี แต่ก็เถอะนะ เห็นเพื่อนรักมีความสุข ก็ดีแล้ว.

ระว่างที่อายากะนั้นคิดคนเดียวอยู่นั้น เธอไม่ทันได้สังเกตเลยว่ามีคนแอบมองเธออยู่ตลอดไม่ว่าเธอจะทำอะไร หรือแสดงท่าทางอย่างไง แต่ผิดกับสายตาที่มองเธอด้วยความอ่อนโยน แต่กลับเป็นสายตาที่เกลียดและอยากที่จะกำจัดอยู่ตลอดเวลาที่ทำได้ หรือมีโอกาส แต่พออายากะ หันหน้ามานั้นสีหน้าของคนๆนั้นก็เปลี่ยนเป็นสีหน้าของคนที่พยายามจะเป็นมิตรด้วย และพยายามทำตัวให้ปกติที่สุด เท่าที่เขาจะทำได้.

(อายากะ)
อะ!!! เมื่อฉันหันหลังไปดูมันกลับไม่มีอะไร แล้วความรู้สึกเมื่อกี้ที่รู้สึกล่ะ ความรู้สึกที่น่ากลัว เหมือนกลับจะถูกกลืนกิน ถูกฆ่าชะตรงนั้น ความรู้สึกนั้นหายไป มันหายไปไหน ใครกัน.

หลังจากที่อายากะหันหลังมา วิลเลียมผู้ที่อยู่ข้างหลังเธอก็ได้พูดขึ้นมาด้วยความเป็นมิตร

"เข้าไปกันเลยไหม ชอบกันไหม" วิลเลียม
หลังจากที่วิลเลียมถามขึ้น ยูมิก็ได้ตอบด้วยความสดใสกลับไปว่า
"อื้อ ไปสิ เร็วเข้า.... อยากเห็นข้างในจะแย่แล้ว ว่าจะสวยเหมือนข้างนอกไหม"
" ไปเร็ว ยากะจัง ฉันอยากเห็นแล้ว อยากถ่ายรูปจะแย่แล้ว" ยูมิ
"อ้อ อื้อ ไปสิ " อายากะ
" ยากะ...? ใครกัน ใช้เธอหรือป่าว อายสกะจัง" เดม่อน
" นี้ ก็ต้องช่าย อายากะจังชิ ในเมื่อที่นี้ ตอนนี้ มีแค่ฉัน และ ยากะที่ยืนอยู่ตรงนี้..... ตาทึ่มเอ๋ย " ยูมิ
หลังจากคำพูดนั้นของ ยูมิ ก็ทำให้ฉันอดขำไม่ไม่อยู่จนเผื่อ ขำออกมา แม้แต่ตัวเองยังตกใจเลย "555555 ตาทุ่มเอ๋ย" เป็นคำที่น่ารักดี สำหรับเธอ ยูมิ สวยน้อยน่ารัก น่าทะนุถนอมของหนุ่มๆหลายๆคน.

///////
ฝากติดตามอีกครั้งด้วยนะค่ะ และขอโทษด้วยที่หายไปนานเลย แต่อยากบอกเลยว่าคิดถึงทุกคนมาก มีอะไรไม่ดี ติชมกันได้นะค่ะ.