Ben hayatımda ilk defa kendime güvenip birşey yammıştım ailemden kaçak göçek lise okuyup ünüverte sınavina giermiştim o gün hayatımın en önemli günüydü gelecwgimi düzenleyen okumuştum kendim gururlanmıştım ben küçücük bir kacabada yaşayan annesi olmüş kimi kimsesi olmayan bir kızim e kızım ya baban annen yok babandamı yok derseniz benim babam kendi gelirlerini içkiye kumara harcayan ben15 yaşımdayken 42 yasaindaki kasabanın mutarıyla evlendirmey kalkan adam bize her gün dayak atan annem can çekişirken ustüne getiren adamdi ama ben onca çileyi yüklenerekten o kasaban kaçtım gizli kaçak okudum burs kazandım beni bir yetim haneye vermişlerdi ordan kaçtim ta ki bu gune kadarkötü kırık dökük bir boş binada bir badaniyem karon kutum var ve yakacak iki odun ve kiprigim birkaç parça isi giysim var ben bu zorluların için de yaşamımı. Sürdürüp giden aynı zamanda ümüverste sınavına girip tıp fakültesi istanbul u tuturdum ve oraya gidecektim ama hangi parayl acaba

ŞİMDİ OKUDUĞUN
acımasız hayat
Acakhayyata insanların hiç acıması yok hsep insanların canını yakar başk hiç bir boka yaramaz