Adımlarımı sıklaştırdım . Acaba koşmalı mıyım ? Yo yo hayır olmaz koşarsam onu fark ettiğimi anlardı. En başından çıkmamalıydım Beste 'yi dinleyip dışarı . Arkamdaki ayak sesleri bana yaklaşıyordu. Tamam biraz kaçık olduğunu biliyordum ama bu kadar ileri gideceğini düşünmemiştim . Arkamda beni 3 yıldır seven ve bütün hakaretlerime, itirazlarıma, reddetisime rağmen benden vazgecmeyen Burak vardı . Keşke sadece sevmekle kalsaydı. Benim bütün hayatıma karışıyordu hiçbir yetkisi yada hakkı olmadan. Bu yıl onun yüzünden 2 çocuktan vazgeçmek zorunda kalmıştım. Şimdide gittiğim yerde erkek olduğunu bildiği için beni takip etmişti. Bu normal Burak 'ın yapacağı bişeydi tamam ama evime dönerken beni takip etmesinin sebebi ? İlk pek takmasamda adımları yaklaştıkça rahatsız olmaya başlamıştım sonuçta sadece ikimiz vardık sokakta.
''Nehir bu saatte nereye böyle sevgilim ?"
Evet işte beklediğim ses sevgilim kelimesi ağzımda kötü bir tat bıraksada kendimi toplayıp ona doğru döndüm
'' Bırak artık peşimi Burak istemiyorum anlıyo musun seni istemiyorum bu saçma sapan davranışlarını istemiyorum
Biz seninle hiç olmadık ve olmuycaz!'' Biraz bağırmıştim ama artık sabrım taşmıştı.
"Oo güzellik biraz sakin ol bu söylediklerinle canımı yakıyosun ama artık canımı yakmana izin vermiycem madem isteğinle olmuyor zorla olucak ".
Söyledikleri benim için herzaman ki şeylerdi ama zorla olucak ? Bunu hiç söylememisti. Aklıma kötü şeyler geldi ama hemen savusturdum. Bu çocuk beni seviyordu o kadar da değildi.
Yavaş yavaş üstüme yaklaştığını biliyordum fakat kaçarsam daha da berbat olabilirdi hersey o yüzden yerimde bekledim. Bana iyice yaklaşıyordu sonunda tamamen yaklaştığında içimde geri çekilme isteği baskın geldi ama olmazdı ondan korkamazdım.
"Seni kaç yıldır bekliyorum Nehir kaç yıldır sadece seni düşünüyorum beni seversin diye bekliyorum ama bak sevmedin beni ". Bunu söylerken hafif alaycıydı . Saçımdan bir tutam aldı ve eline doladı .
"Madem istemiyosun zorla olucak".
Bunu söyler söylemez geri çekildim tam saçımdan tutacaktı ki bir tekme savurdum. Hafif inlesede bu onda pek etki yaratmadı ve saçımdan tuttu . Bu sefer bağırmaya başladım.
"Buraak bırak beni imdaat yardım edin " bu söylediklerime inanamiyordum ona böyle yalvaracagım aklıma gelmezdi. Burak tüm söylediklerime rağmen saçımdan tutup beni yere savurdu. Üstüme doğru gelmeye başlayınca korkmaya başladım. Hayır olamazdı bu sekilde olamazdı ilk defa burda ve bu kişiyle olamazdı.
"Evet ister zorla ister isteyerek sen bilirsin " dedi ve direk üstüme atladı.
Çığlık çığlığa bağırıyordum . Gözümden yaşlar iniyordu. Eli istemediğim yerlere doğru kaymaya başlamıştı elini cekistirdim ama fayda etmiyordu. Hafif doğruldu kemerini çözdü tam hayatım kararması üzereydi ki bi ses duydum
"Bırak kızı "
Bu ses kurtulusumdu , umudumdu.
Burak doğruldu .
"Defol git işine lan "
"Sana kızı bırak dedim ". Ses bir kez daha üsteleyince bende bunu fırsat bilip Burak'ın yüzüne tekmeyi savurdum. Burak geriye doğru sendeleyince aceleyle ayaklandım.
O sesin olduğu yere doğru yürüdüm .
Ne garipti tanımadığım birinin yanına saklanıyordum ama şuan başka çarem yoktu. Karanlıkta tam olarak yüzünü seçemiyordum ama uzun boyu olduğundan emindim. Her neyse diyip aklımdakileri savuşturdum suan bu durumda onun görüntüsü önemli değildi.
'' Bırakmazsam ne olur lan o benim '' dedi Burak her zamanki saçmalayışlarından birini yaparak.
'' Ben senin felan değilim Allah'ın belası '' diye tısladım. Açıkçası bu arkasına saklandığım genç adamın burda olması biraz güven vermişti bana.
'' Bak demek ki senin değilmiş dimi senin yerine sokakta ilk defa rastladığı birinin yanında olmayı tercih ediyor ve ayrıca sen ne biçim adamsın lan konuşmalarınızın birazına kulakmisafiri oldum insan sevdiği kıza böyle bişey yapar mı ?''
İşte bu genç adamın sözleri Burak 'ı gerçekten kızdırmış olmalıydı ve doğru tahmin etmiştim.
'' Senden mi öğrenicem lan ben adamlığı '' diyerek Burak genç adamın yani bizim üstümüze yürümeye başladı. Tamam Burakla pek alakam yok ama gücü kuvveti yerinde biri olduğunu biliyordum.Bu genç adamın benim yüzümden dayak yemesini hiç istemezdim.
Burak bize iyice yaklaşınca gözlerimi sıkıca kapattım. Ve evet tahmin ettiğim gibi ilk darbeyi Burak genç adamın tam suratına indirdi. Sonra başka bir vuruş sesi daha duydum.Ve birdaha.Ve birdaha. Bu genç adamın dayak yemesine daha fazla göz yumamazdım. Gözümü hafif araladım ve yerde yatan genç adam değil Buraktı.
Birinin dayak yemesine bu kadar sevineceğim hiç aklıma gelmezdi. Bu genç adam Burak'ı yerde etkisiz hâle getirirken benim hayatımı kurtarmış ona borçluydum.
"Seni evine bırakayım". Onun sesiyle düşüncelerimden sıyrıldım .
"Sana ne kadar teşekkür etsem az daha demin hayatımı kurtardı farkında mısın? "
"Abartma istersen sadece sesinden rahatsız oldum ve gelip bi bakmak istedim."
Tamam belki bu çocuk hayatımı kurtarmış olabilirdi ama bi o kadar da ukalaydı. Çocuğun bu lafını görmezden gelerek
"Gerek yok ben giderim yaptığını unutmuycam ama ."dedim.
Çocuk hafif alaycılıkla
"Ah hadi ama bu cırtlak sesinle başka insanları da mı rahatsız etmek istiyosun. "
Dedikleri ağzımı açık bırakmıştı ukala nolcak.
"Kaba olmaya başladın ve gerek yok ben giderim ". dedim ve yürümeye başladım çocuğun pesimden geleceğini düşünmüştüm ama sadece
"Pekala sen bilirsin" sesini duydum.
Bunun üzerine yürümeye başladım ama köşedeki tinercileri görünce arkami dönüp
"Biliyor musun aslında beni bıraksan fena olmaz " dedim.
