Kurtkadın

-2- Belirtiler

Media'da Çisil var.
Bölüm Şarkısı: Wildest Dreams-Taylor Swift
İyi okumalar.
••••••••••2.BÖLÜM••••••••••
Sararıp, uzamış ve aynı zamanda keskinleşmiş tırnaklarımı korku ve şaşkınlıktan titreyen ellerimi görüş alanıma girebilecek  bir şekilde havaya kaldırdım.

Şu ana kadar yaşanan bütün olayların bir cevabını bulmuştum.

Yaram çabuk bir şekilde kapanmıştı ve geriye hiç bir iz bırakmanıştı. Bunu şöyle açıklıyordum; yaram sadece küçük bir sıyrıktan ibaretti.

Ada'nın telefonda konuştuğu şu kurtadam ve vampirler olayının cevabı ise oldukça basitti. Ada daha önce bir çok kez psikologa gitti ve bazı öğretmenler hala Ada'nın yardım alması gerektiğini düşünüyor.

Peki ya bu son olay? Sırf bir çocuk yemek sırasında önüme geçti diye sandalyeleri tekmelemem? Tepsileri fırlatmam? Ben bu değildim.  Biri sırada önüme geçiyorsa sadece sıraya geçmesi gerektiğini söyler ve onu en arkaya gönderirim.

Tepsileri fırlatmam! Sandalyeleri tekmelemem! Etrafıma zarar vermem! Ve en önemlisi tırnaklarımı nasıl olduğunu bilmediğim bir şekilde uzatıp, sivrileştirmem! Kısaca vahşi bir hayvan gibi davranmam!

Çadırın arkasında beliren karaltı ile ellerimi bacaklarımın altına sokup Çisil'i beklemeye başladım.

Dışarıdaki gölgenin Çisil'in gölgesi olduğunu anlamak o kadar zor değildi. Hangi insan takılıp düştükten sonra ayaklarına nasıl yürümeleri gerektiği hakkında ders verir ki?

Tam da beklediğim gibi bir kaç saniye sonra Çisil içeri girip "Kızım yemekhanede ne oldu öyle? Bir esip gürledin falan?" Sesinde heyecan vardı çünkü benim yemekhanede yaptığım olayın bizim okuldaki karşılığı ekşındı.

"Çisil, bir şey yok. Sadece biraz sinirliydim ondan oldu öyle." Göz teması kurmamaya dikkat ediyordum çünkü Çisil bakışlarımdan yalan söyleyip söylemediğimi anlayabiliyordu.

"Ne demek bir şey yok?! Kızım yemekhanede aynı bir şey gibiydin..." Elini çenesine koyup düşünmeye başladı. Sanırım doğru kelimeyi düşünüyordu. Çok geçmeden elini şıklatıp "Aynı bir kurt gibiydin!"diye bağırdı.

" N-ne gibiydim?"dedim. Lanet olsun kekelemiştim. Ama bunun Çisil için pek bir önemi yoktu. "Aynı bir kurt gibiydin. Vahşi, dev bir kurt! Güçlü ve acımasız bir kurt! Herkesin ondan korkması gereken vahşi, dev, acımasız ve güçlü bir kurt!"dedi elleri ile havada garip şekiller çizerken.

Herkesin ondan korkması gereken vahşi, dev, ve acımasız bir kurt.

Derin, titrek bir nefes aldım. "Çisil. Sana bir şey söyleyeceğim ama benden uzaklaşma olur mu?"

Çisil sesimdeki ciddiyeti farketmiş olacak ki ellerini kucağına indirip kafasını tamam anlamında salladı

Lafı fazla dolandırmadan tek seferde söylemem gerekiyordu çünkü saniyeler için vazgeçebilirdim. Gözlerimi sıkıca yumdum ve tek nefeste
"Çisil ben sanırım bir kurtadamım."dedim.

Çisil kaşlarını çatıp "Kurtadam mı?"dedi.
"Pardon Kurtkadın."diye cevapladım.
"Bu bir şaka mı?"dedi tekrardan gözlerindeki kuşku net bir şekilde belliydi.

Ellerimi bacaklarımın altından çıkarıp Çisil'e doğru uzattım. Çisil'in gözleri şaşkınlıkla büyürken tek kelime etmiyordu. Zaten bu halimden memnun değildim ve onun bu tepkisi beni iyice germişti.