Keşke Rüya olsa (KarYar)

12. Bölüm "Hoşçakal Sevgilim"

Karlos yavaşça elini Yarenin elinden çeker ve Yarenin boynuna doğru uzatır. Büyük bir Korkuyla Yarenin nabzına baktığında Kalbinin atmadığını farkeder.

Karlos: YAAAREEEEN!!!!!!!! Yareniiiim yapma bunu bana Yaareeen!!!

Karlosun bağırışlarını duyan Doktorlar hemen Karlosun yanına gidip onu zorda olsa Yarenin yanından uzaklaştırırlar.

Doktor: Karlos Bey sakin olmanız lazım.

Karlos: ya ne sakini lan ne sakini hepsi senin suçun hepsi senin suçun Yarenimi kurtarabilirdin ama yapmadın!!!

Doktor: Karlos Bey bizim yapabileceğimiz bir şey yoktu Yaren Hanımın durumu daha Ameliyata girmeden zatem çok kötüydü ve bizim gerçekten elimizden bir şey gelmedi Yaren Hanımıda Bebeğini de malesef kaybettik.

Karlos: B-Bebeği mi ?

Doktor: Evet Yaren Hanım 1 haftalık Hamileydi.

Hasan: Ne dedin sen Doktor Kızım Hamile mi!!!

Yarenin Babası Hasan Hastaneye gelmiştir Nezaket ise uyanmış Kızını görmek üzere odadan çıkar.

Nezaket: H-Hasan.

Hasan: Nezaket bu Şerefsiz Yarenin ölümüne sebep oldu bu yetmezmiş gibi birde Yareni Hamile bırakmış.

Karlos: Ne diyon lan sen ben Yarenin kılına dahi zarar vermem hem ayrıca.

Nezaket: Sus sus yalan söylüyorsun ben dedim Yarene dedim bu Adamın bakışları bakış değil dedim ama dinlemedi.

Karlos: Nezaket Teyze bak gerçekten.

Hasan: Defol lan burdan defol!!!

Karlos: ne Defolu lan ben hiç bir yere gitmiyorum Yarenim burdaken ben hiç bir yere gitmiyorum. (Sessizce) o nekadar bana ihanet etmiş olsada ben onu seviyorum. Sözümü tutacam Yareni bırakıp gitmicem.

Yarenin Cenazesinden bu yana bir Hafta geçmiştir herkes perişandır Yarenin ölümü herkesi çok derinden yaralamıştır ama en çok da Karlosu artık nasıl davranacağını bilmiyordur Yarenin öldüğüne hâlâ inanmak istemiyordur ve bu yetmezmiş gibi birde Yarenin Hamile olduğunu öğrenmişdir ve her aklına geldiğinde deliye dönüyordur.

Mezarlık

Karlos her gün yaptığı gibi yine Yarenin Mezarına başına oturmuş Ağlıyordur. Beş gün içerisinde hiç Kimsenin yanında ağlamaya cesaret edememişdir sadece her sabah Yareninin yanına gelip içini döküp Ağlıyordur çünkü onun tek sığına Sevdiğinin yanıdır.

Karlos: Yarenim ben buraya her gün niye geliyorum biliyormusun çünkü benim gidecek kalacak sığınacak başka bir yerim yok... Yarenim ben bu hayatta ilk kez kendimi sadece senin yanında huzurlu hissettim... ben bu hayatta sadece senin yanında Hıckırarak Ağlayabildim... ben bu Hayata sadece sende karşılıksız Sevgiyi buldum ama sen... sen Yarenim sen bizim bu Duyguları doya doya yaşamamıza fırsat vermeden gittin sen bizim Hikayemizi daha başlamadan bitirdin... Yarenim benim tek varlığım sendin niye beni bırakıp gittin he niye niye benim bildiğim tanıdığım Yaren böyle kolay pes etmezdi sen niye pes ettin Yaren niye. Biliyormusun ben ilk başta senin beni bu kadar çabuk bırakacağına inanmamışdım Doktor bana senin öldüğünü söylediğinde ona inanmadım kendim geldim senin yanina oturdum seninle konuştum ama sen hiç bir tepki dahi göstermeyince korktum ya doğruysa dedim ve titreyen ellerimle nabzına baktım atmiyordu sevdiğim Kadının kalbi atmiyordu o an kendimi o kadar çaresiz hissettim ki ama yine inanmadım hâlâ bir umudum vardı ama sonra... sonra Doktor geldi bana bir Haftalık Hamile olduğunu söyledi ve ben yerle bir oldum tamam dedim artık ben hayatta toparlanaman dedim ben artık uçurumun kenarında Karanlığın içine düşmek için bir adım kalmış bekliyordum ama sonra noldu ben kim ordan çekip aldı biliyormusun Yarenim... sen sen beni uçurumdan çektin ben seninle geçirdiğimiz günleri Hatırladıkca adım adım geriye gittim sonra Kulağımda senin o Güzel sesin yankılandı bana Seni Seviyorum demen beni Uçurumdan çekti ve buraya senin yanına getirdi... Yarenim sen olmazsan benim sana verdiğim söz olmasa ben çoktan Ölmüştüm ama unutma Yarenim ne olursa olsun ben içimde hâlâ bir umut besliyorum Mezarının başında otururken bile içimde bir umut besliyorum Yarenim... hem bak ben sözümü tutuyorum hiç bir yere gitmedim her gün senin yanına geliyorum sen bana her ne kadar ihanet etmiş olsanda ben Seni Seviyorum be Yarenim ama biliyorum hissediyorum sende beni Seviyorsun dimi Yarenim öyle dimi.

Karlos dayanamayıp başını sevdiği Kadınının Mezarının üstüne koyup kendisini uykunun kollarına teslim eder.

Derya Ev

Hasan: tamam Nezaket Ağlama artık bir Hafta geçti yeter her gün ağlıyorsun.

Nezaket: ne diyorsun sen Hasan ben Kızımı kaybettim Kızımı tabi ağlarım.

Hasan: sanki benim kızım değil di bak Nezaket ben Yarenle konuşmuştum o beni affetmişti sana da söyleyip hep beraber Mersine dönecekdik ama böyle olunca tabi Kızında isteği yerine gelmedi.

Nezaket: N-Nasıl Yaren Mersine mi gitmek istiyordu.

Hasan: Evet bana Baba ben Evimi çok özledim dedi gidelim dedi bende tamam dedim.

Derya: (sessizce) yok artık Yaren sana Baba diyecek birde bununla kalmayıp Eve gidelim diyecek yok hayatta inanmam.

Nezaket: tamam Hasan o zaman gidelim hem Yaren de sevinir ben gidemedim bari Annem Babam gitti der dimi.

Hasan: tabi tabi öyle der.

Derya: ya Nezaket Teyze sen nereye gidiyorsun hem Yarenin Mezarı burda onun Evi artık burda sen gidersen onun burda başka kimi olur.

Nezaket: Derya sen varsın sen gidersin onun yanına ama ben artık dayanamıyorum kızım ben Evime gitmek istiyorum artık Yarenim de yok benim burda kalacak başka bir nedenim kalmadı bari eski Yaşantıma döneyim tamam mı Kızım.

Derya: Peki Nezaket Teyze.

Hasan: E hadi git eşyalarını topla.

Nezaket: tamam Hasan.

Mezarlık

Yaren: Karlos Karlos uyan Karlos hadi uyansana sen ne kadar uykucu birisin hadi ama.

Karlos: Y-Yaren Yarenim sen misin.

Yaren: Evet niye başka birisini mi bekliyordun.

Karlos: Yarenim beni o kadar çok korkuttun ki seni gerçekten kaybettim sandım.

Yaren: Karlos bende hiç seni bırakacak göz varmı.

Karlos: Yok Yarenim yok sende öyle bir göz yok. (Karlos hem gülüyor hem ağlıyordur) Yarenim ben seni çok özledim.

Yaren: tabi tabi nasılda belli oluyor hem insan özlediği kişiye sarılır sen bana doğru bir adım bile atmadın.

Karlos: Öyle deme be Yarenim ben seni gerçekten özledim gel de sana güzelce bir sarılayım.

Yaren: tamam Peki.

Yaren Karlosa kocaman gülümser ve ona doğru yürümeye başlar tam Karlosa varmış sarılacak ken bir Silah sesi duyulur ve Yaren Karlosun önüne yığılıverir.

Yaren: Kar-los çok Ağ...lama ta...mam mı. Ben git...tim diye de ba...na çok kızma ve şunu u...nut...ma ki ben Se...ni hep Seve-cem Hoşçakal Sevgilim...

Karlos: YAAAREEEEN!!!!!

Karlos Kan Ter içerisinde Yarenin Mezarının başında uyanır ve gördüğü herşeyin bir Rüya olduğunu anlar.

Karlos: Ahh be Yarenim Keşke bunların hepsi gerçekten bir Rüya olsa. Keşke bu Kâbusdan biran evvel uyanabilsek Sevgilim.

--------------------

Eveeeeet Yorumlarınızı merakla bekliyorum Arkadaşlar umarım bölümü beğenmişsinizdir. Bir dahaki Bölümde görüşmek üzere :D

Hikayelerin Fragmanlarına Instagramda @kar_anlik_yar_alar adlı Hesabımdan ulaşabilirsiniz :D