<3 YOU AND ME <3

<3 CHAPTER EIGHT : STAY STRONG <3 part 1 *

CHAPTER 8: part 1*

"STAY STRONG"

<3 Arra's POV <3

hayy.. Still "iyak-isip-tulala" pa din ako.. Ang eye bags ko =.= ang kapal na... Hindi ako ganung nakatulog ng maayos dahil sa mga nangyayari.. Pero THANKS GOD dahil may isang problema na ang medyo maayos-ayos na.. Nakauwi na ang kapatid kong si kyla from the Hospital.. Pero affected pa din ako at ndi makarecover samen ni Besty..

I'm waiting for her pm saying ' besty.. Sorry sa nasabi ko sayo..' pero alam kong malabo na yun.. Nasaktan ko ng sobra ang bestfriend ko.. Galit sya..

Nagawa na nga nya akong igive up dahil sa kashungaan ko db? Nadala na din siguro ako sa inis sa sarili ko kaya parang hinayaan ko na lang.. Hayy.. Pero.. Sana tlaga.. Bumalik pa yung Bestfriendship namen.. Bat ba kasi ako pumayag! >////<

(untog sa pader)

*bOoooOg*

"ouch! *himas noo* ansakit pala..tsk tsk" hayy..

*knock knock*

(binuksan ang pinto)

"bat po?" matamlay kong sagot.. Nanlalata ako.. Hayy.. Nakatago ako sa kumot ko.. Ayaw kong makita nila na umiiyak ako..

"Arra.. Si papa 'to.. Kumain ka na ba apo?.. Bat hindi ka nga pala nag-agahan?" si papa pala.. Ibang iba si Papa kay Daddy..

"Ah.. O-opo Pa.. Kumain na po ako *sniff*" Hindi ko na naman napigilang umiyak.. Sana hindi nya nahalata.. Pero mukhang ndi.. Umupo si papa sa may tabi ko..

(~_~)

(" __)

"Umiiyak ka alam ko.. Alam mo ba na kaysa umiyak ka dapat ngumingiti ka? Lalo mo lang pinahihirapan ang sarili mo.. Sa lahat ng problema may paraan.. Kailangan mo lang magkaroon ng tiwala sa sarili mo.. Kung wala kang gagawin hangga't maaga isa lang ang ibig sabihin non.. Hinahayaan mo lang mawala ang isang bagay sa kamay mo.. Alam mo namang laging may tumutulong sa ating lahat db? Pero dapat huwag nating iasa lamang ito sa kanya.. Tandaan mo.. Kung hindi ka kikilos, walang mangyayari.. Magtiwala ka lang apo.. Maayos din 'to.. Kumain ka na para magkaroon ka ng lakas sa lakad mo mamaya.. Gutom lang yang pag-iyak na yan.. Sige na apo.. Mauuna na ako" naramdaman ko ang pag-alis ni papa sa tabi ko at narinig ko din ang pagsarado ng pintuan dito sa kwarto ko..

Bumangon ako at umupo.. Dinalan din pala ako ng pagkaen ni Papa.. Gumaan ang pakiramdam ko sa mga pagkain este sa mga sinabi sa akin ni Papa.. Tama sya..

Gagawa ako ng paraan :)

Dialling....

Jim~bulldog...

***************

<3 Elai's PoV <3

Arra.. Bakit ka naman ganyan? Hindi mo man lang naramdaman na kailangan ko na karamay ngayon? May problema ako besty .. Matagal na yon kaso tinatago ko lang..T___T

Halos kanina pa ako tumatawag sa kanya.. Pero wala.. Miski isang response wala akong natatanggap..

Mas lalong bumibigat yung pakiramdam ko...Sumasakit lalo yung puso ko... Pinipigilan kong umiyak..

Siguro masaya sya ngayon kaya miski sarili nyang BESTFRIEND nakalimutan na nya.. :(

Pero ganun na ba akong walang kahalaga sa kanya? Bat ganto???? :(

Hindi ko na naman napigilan ang luha ko.. Hindi ba 'to nauubos? Isang dagat na ata ang naipundar ko sa mga luha ko ee..

"ate!! *knock knock* Tawag ka ni mama! *knock knock*" >.< stop na tears!!! Napapagod na ko..

Naman ee..Para na akong panda...

(A: (paepal) hahaha.. Tanggalin mo yung 'para'.. Panda ka na tlaga elai.. HahahaXD)

tse! May kasalanan ka pa saken author kaya shadapp!

"*door opens* ay.. Bukas pala yung pinto. Hahaha.. Oh? Ate umiiyak ka ba?" chugas naman! -.- ayan na.. Kukulitin na naman ako netong si Denisse.. Patay na ko neto.. Nagtakip na lang ako ng kumot.

"Hindi.. Teary eyes lang kasi....." >.< kasi ano nga ba?! Hindi ko naman pwedeng sabihing may problema kami at dahil 'to kay Arra.. >.<

"kasi? Kasi seven teen?" -.- maisinget lang oh.. Nakasinghot na naman siguro 'to ng katol.. Tsk tsk

"tsk.. Iwanan mo muna ko denisse.. Please? Masakit kasi ang ngipin ko.." sabi ko sa kanya.. Pero ang totoo.. Masakit ang puso ko.. T__T

"okay.. Sige ate.. Ako na lang ang gagawa ng ipapagawa sana sayo ni mama .." Lumabas na ng kwarto ko si Denisse... Lumungkot na naman ako.. Feeling ko pasan pasan ko ang mundo..

Naalala ko naman yung problema sa pamilya namin.. Bat ba dumating pa yung problema na yon? Dati pa yun ee. Akala ko ayos na yung status namin pero hindi pa pala..

Narinig ko nun sila mama at papa.. Hindi ko naman sinasadya.. Hanggang ngayon pala yun pa din ang problema namin.. Ayaw nilang sabihin samin dahil ayaw nilang pati kami ay mamoblema..

Tapos... Tapos... Ngayon pakiramdam ko naiwanan na naman ako..

Meron akong bestfriend noon.. Pero umalis sila... Naiwanan ako... Kaya masakit sakin 'tong nangyayari ngayon...

Feeling ko wala akong halaga sa bestfriend ko!

>>>>>part 2 *

(A/N: guys.. Sensya sa UD.. Ang sakit tlaga ng ulo ko >.<sensya.. Salamat sa new readers.. Mananawa din po kayo hahahaxD ingats :*)