MON (1.A)

22 3 2
                                    

"Yardım edin " elimdeki sigaradan bir fırt daha çekecekken gelen ses bütün anı yok etmişti buda ne böyle ?

Tekrardan bir çığlık duyduğumda bunun hayal olmadığını anlamıştım.

Hızlı bir şekilde sigaramı söndürüp ayağa kalktım , gıcırdayan tahtaların üzerinde seri bi şekilde yürüyüp artık fazlasıyla eski ve heran kırılabilecek olan kapıdan anahtarlarımı alıp çıktım.

Siyah eskimiş olan pantolonumun arka cebine anahtarlığı sıkıştırıp sese yoğunlaştım ve acı bir şekilde inleyen adamın sesini takip ettim

Ağaçlar ayın ışığını kapattığı için ortalık fazla karanlıktı. Hızlı adımlarla sağ taraftan gelen sese ilerlediğimde içimden bütün duaları okuyordum

Ailem öldükten sonra hala bir ormanda ve yıkık dökük bir klubede kaldığımdan geceleri çok fazla tenha bi yer oluyordu ve bu saatte dışarı çıkmak tehlikeliydi.

Yolumun üzerinde bir kaç fenerle aydınlatılmış olan ağaçların daha seyrek olduğu alana baktığımda nefesim kesildi, adam inlemelerinin arasından yerde yüz üstü yatarken onun hemen yanında hala tekmeleyen ve ağır biçimde küfür eden adama odaklandım.

Kahretsin !! Dört adam arkasında durmuştu komut bekler bi şekilde.

"Yardımm " yerde yatan adam cümlesini bitirmeden bir tekme daha yemişti.

Vücudum gerilirken sinirlerime hakim olamayarak hızlı bir şekilde yerde yatan adamı döven kişiye ilerledim ve bütün gücümle onu kendime çevirip sıkı bir kafa attım.

Hala karşımda dim dik dururken dudaklarımın arasından ağzıma gelen metalimsi tatla elim burnuma gitmişti.

Ne ? onun değilde benimmi burnum kanadı lanet olsun

Elim hala burnumda kanamayı durdurmaya çalışırken

"Neler oluyor burada " diye sinirle bağırdım.

Karşımdaki ışık olmadığı için tam net görmediğim adam önce şaşkınca bana baktı sonra sinirle kaşlarını çatıp ,

"Bu kaltağın burada ne işi var çabuk tutun onu " diye bağırdığında korkuyla sıçradım

Ben daha neler olduğunu anlamadan iki adam kollarımdan tutup beni olduğum yere sabitledi.

"Bırakın beni " kollarımı çekmeye çalıştığımda milim kıpırdamadı.

"Seni hayvan herif bırak beni " bağırdığımda karşımdaki adam belinden silah çıkarıp yerde yatan adama hiç beklemeden sıktı.

Bedenim kas katı olurken burdan hemen gitmem gerektiği aklıma dank etti.

LANET OLSUN O O BİRİNİ ÖLDÜRMÜŞTÜ HEMDE GÖZLERIMİN ÖNÜNDE !!!!

Sol bacağımı kaldırıp solumdaki adama tekme atmaya çalıştım ama bedenime dahada yaklaşarak buna engel oldu.

"Piç kurusu " diye bağırdım tekrar. Karşımdaki adam yanıma gelip tek elini saçıma dolayıp çekince acıyla bağırdım.

"Kes sesini lan " korkudan gözüm seğirirken cesaretimin öne çıkması beni endişelendiriyordu.

Suratına tükürüp

'Orusbu çocuğu ' diye olabildiğince bağırdım.

İşte hayatım o zaman başladı suratıma inen yumrukla bedenim işlevini kaybedip yere yığılacakken kollarımı tutan adamlar beni daha sıkı tuttu.

Gözlerim kararırken tek duyduğum

"Arabaya götürün benimle gelecek herşeyini araştırın."dı .

Bu hikeye sizin tutumunuz ve ilginizle ilerleyecektir. Emeğe saygı.

Teşekkürler.

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Sep 18, 2015 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

^Merkezime Oturan Nefesim ^Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin