Selam ilk okuyucularımız!!!1!11
Gördüğünüz üzere ilk kitabımız ve evet -mız. Çünkü iki best friends yazıyoruz . Hesap adındanda anlaşıldığı gibi.
Çok beklentimiz yok ama şöyle 1000 2000 okuyucuda olsa hiiç fena olmaz.
Ve sizden rica ediyoruz. İlk bölümlere bakarak karar vermeyin. Mutlaka bu iki yazar sizler için ilerki bölümlerde bazı bombalar patlatacaktır. Buradanda anlaşıldığı gibi hiç beklemediğiniz bir olayla karşılaşabilirsiniz.
Ve yine rica ediyoruz. Hayalet okuyucu olmayın. Oylarınızı esirgemeyin. Hatalar olabilir. Ama bunu bize yorumlarınızla bildirirseniz daha dikkatli oluruz.
Multi çok güzel kızların ve çok yakışıklı karakterlerimiz balo kıyafetleri.
İyi okumalar!!!
***
Hostes yanıma gelip ne içeceğimi sordu. "Meyve suyu." diyerek kısa bir cevap verip gözlerimi kapattım. Ve kafamı koltuğa yasladım. Yarım saat kestirmiştim ki bir sarsıntıyla uyandım. Önümdeki meyve suyuna baktığımda bardağın sallanarak içindeki meyve suyunun yere saçıldığını gordum. Etrafa baktığımda ise herkes panik halinde çığlıklar atıyordu.
Korkmuştum. Birisi "Düşüyoruz!" diye bağırınca refleks olarak bende çığlık atmaya başladım.
Sarsıntıyı artık vücudumda daha net hissediyordum...
***
"Lina Hanım ..." diye bir sesle uyandım. Hiddetle gözlerimi açtığımda yatağımda olduğumu ve karşımdaki yardımcımızı gördüm. "Odaya sizi uyandırmak için geldiğimde siz 'Düşüyoruz' diye sayıklıyordunuz. Ve epeyce terlemişsiniz."diye açıklama yapan çalışanımıza " Tamam, sağol Selen Abla." diyerek geçiştirdim. Sarsıntıların esas sebebinin Selen olduğunu bu şekilde anlamıştım.
Yine görmüştüm işte. Yine o lanet kazayı kafamdan çıkaramıyordum. O kaza benden en güzel çocukluk anılarımı alıp götürmüştü. Hafıza kaybı yaşamıştım. Babam hayatım hakkında tüm herşeyi bana aktarsada yine de olmuyordu. Tüm gerçekliğiyle hatırlayamıyordum. Anneminde öldüğünü öğrenmiştim. Annemi ikinci kaybedişim gibi olmuştu ama ne üzücü bir durum ki ilkini hatırlamıyorum. Annemi de hatırlamıyorum. Aslında ben bir nevi yeniden doğmuştum.
Unutamadığım tek bir anı vardı. En gereksiz,keşke onu,o anıyı unutsaydım da annemi unutmasaydım diye düşünüyordum her seferinde.
Annemi nasıl unuturum da o anıyı unutmazdım, gerçekten aklım ermiyordu.
Gerçekten çok terlemiştim. Korkmuştum da zaten. O korkuyla tekrar tekrar hafıza kaybı yaşayabilirdim.
Sonunda yataktan kalkıp ,kendimi toparlayabildiğimde kısa bir duşun iyi geleceğini düşünüp, kendimi banyoya attım.
Ilık bir duş alıp çıktım. Saçlarımı kurutup formalarımı da üstüme geçirdikten sonra kahvaltı için aşağıya indim.
YİNE tek başıma kahvaltı yapacaktım. Babam işi gereği çok erken çıkıyordu ve neredeyse hiç görüşemiyorduk.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yeniden Doğmak
Teen Fiction"KÜÇÜKKEN YAŞADIKLARI,BÜYÜK AŞKIN SONUÇLARI..." O tek hikayede çift kişiydi. Bunu kendiside bilmiyordu. Çünkü o bir nevi yeniden doğmuştu. Ne ilk öpücüğünü hatırlıyordu, ne annesini... Ama hatırladığı tek bir anı vardı. En çok nefret ettiği ama bir...
