Selam gençler!
Yazarınızın , yazan kişisinin köyde telefonu çekmiyor. O da vuruyor kendini yeni bölüme. Benim beğendiğim bir bölüm oldu. Uzun zamandan sonra uzun bir bölüm yazdım. Güzelde oldu :) Köy havası ilham verdi galiba bana. Zamanda bol olunca :)
Neyse İyi bayramlar ve okumalar diliyorum.
****
Hani bazı anlar vardır. Utanırsınız. Kendinizi suçlarsınız, utanırsınız. Yaptığınız şey aklınıza gelir, utanırsınız. Ve ortamdaki o değişmek bilmeyen, sizi yerin dibine sokan o havayı dağıtmak için başka şeylerle uğraşırsınız.
Sanki az önce utanmanızı sağlayan davranışı siz yapmamışsınız gibi. Sanki o olayı hiç yaşamamışsınız gibi.
İşte şuan tam da o anlardan birini yaşıyorduk. Ben az önceki şeyden dolayı içimde kocaman bir utanç beslerken bunu bastırmak için kucağımdaki kediyi seviyordum.
Uzay'a bakamıyordum bile. Nasıl bakacaktım ki? Biraz önce yaptığımız şey akıl almazdı. Biz iki arkadaştık. Üstelik tatilden önce neler yaşanmıştı?
Ona tokat bile atmıştım!
Ama bunu tanımlayamıyordum. Nedenini çözemiyordum. Yoktu. Bunun nedeni sadece boşluktu. Boşluğuma denk gelmişti belki.
Hayır hayır! Boşluğuma da denk gelmemişti. Ben... Ben istemiştim. Lanet olsun! Ben istemiştim!
Boşluğa düşsem bile bir an içinde o temasla tokatı yapıştırırdım. Kendimi bu kadarlık tanıyordum. Ama yapmamıştım. Yapamamıştım. Elim ayağıma dolaşmış , heyecanlanmıştım.
Derin nefes aldım. Kafamda sorularla dolup taşıyordu. Ama cevap kümesi bir o kadar boştu .
"Kediymiş."
Uzay'ın sesini duymamla bir anlık kanımın çekildiğini hissettim.
Kafamı hafif kaldırıp gözlerimi kısaca üzerinde gezdirdikten sonra tekrar kediye baktım.
Bir eli ensesindeydi. O da kafasını hafif eğmişti. Diğer eli sallanıyordu. Onu koyacak bir yer bulamamıştı muhtemelen.
Onunda bunu normal karşılamadığını biliyordum.
Şuan ki duruşu , davranışı ve tutumuyla belli ediyordu.
"Evet." diye mırıldandım.
Ve bir şey demeden kucağımdaki kediyle arabayı park ettiğimiz o yola çıkmaya çalıştım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yeniden Doğmak
Novela Juvenil"KÜÇÜKKEN YAŞADIKLARI,BÜYÜK AŞKIN SONUÇLARI..." O tek hikayede çift kişiydi. Bunu kendiside bilmiyordu. Çünkü o bir nevi yeniden doğmuştu. Ne ilk öpücüğünü hatırlıyordu, ne annesini... Ama hatırladığı tek bir anı vardı. En çok nefret ettiği ama bir...
