«Αγάπη μου, που είσαι;», ρώτησε με γλυκιά φωνή.
«Στην κουζίνα, μαγειρεύω το αγαπημένο σου φαγητό», απάντησα καθώς βιαζόμουν να τελειώσω την καρμπονάρα που λατρεύει ο James.
«Κάνω ένα μπάνιο κι έρχομαι», αναφωνεί και αμέσως νιώθω μια ανακούφιση.
Με τον James δεν τα πάμε πολύ καλά τελευταία. Αρχίζουμε να απομακρυνόμαστε. Νιώθω σαν να μην υπάρχει πια ο έρωτας στον αέρα που αναπνέουμε. Ίσως να αναπνέουμε πλέον διαφορετικό αέρα. Η αλήθεια είναι ότι το προσπαθούμε. Κάνω και εγώ προσπάθειες αλλά κάνει και εκείνος. Πως μπορώ να μην προσπαθήσω να είμαι μαζί με τον άνθρωπο που συγκατοικώ εδώ και 7 χρόνια; Πως μπορώ να μην θέλω να συνεχίσω να τον αγαπάω όπως τότε που γέμισε όλο το διαμέρισμα με κόκκινα τριαντάφυλλα επειδή ήταν η επέτειος μας; Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να προσπαθήσω.
...................................................
........................
«Καλημέρα γλυκέ μου», του λέω χαϊδεύοντας του τα μαλλιά και έχοντας το πρωινό έτοιμο δίπλα του. Φυσικά όμως, πήρα μια απάντηση που παίρνω σχεδόν κάθε μέρα: «Καλημέρα ματάκια μου. Δεν προλαβαίνω να φάω, θα αργήσω στο γραφείο». Ο James είναι διευθυντής σε μια κατασκευαστική εταιρία. Διευθυντής είσαι, δεν μπορείς να αργήσεις 10 λεπτάκια; Δεν μπορώ να το καταλάβω αυτό.
........................
Ξαφνικά, εκεί που είμαι ξαπλωμένη στον καναπέ και κοιτάω την αγαπημένη μου σειρά, Sex And The City, αναρωτιέμαι μήπως ο James μου κρύβει κάτι. Μήπως με απατάει. Όχι. ΌΧΙ. Δεν γίνεται να με απατάει. Δεν θέλω να με απατάει. Αλλά τι άλλη εξήγηση να υπάρχει; Φεύγει πρωί-πρωί, έρχεται αργά το βράδυ, συνέδρια σχεδόν κάθε Σαββατοκύριακο. Μήπως τελικά είμαι πολύ ηλίθια; Μήπως; Αμέσως πάω να ψάξω στα πράγματα του μήπως βρω κάτι που να μου αποδείξει ότι ίσως δεν έχω άδικο. Ότι ίσως δεν είμαι τρελή. Ότι ίσως και να μην είμαι ηλίθια.
........................
2 ώρες και κάτι έψαξα τα πάντα, όμως δεν βρήκα κάτι περίεργο. Όλα ήταν φυσιολογικά. Μήπως ο James δεν είναι φυσιολογικός; Μήπως εγώ δεν είμαι φυσιολογική. Αχ, δεν ξέρω τι να κάνω, δεν ξέρω τι να πω. Είμαι πολύ μπερδεμένη. Πολύ στεναχωρημένη. Νιώθω λες και βλέπω καθημερινά το πρόσωπο του σαν πέτρα στο βυθό. Δεν έχω μάθει όμως να κάνω καταδύσεις. Δεν έχω μάθει να κολυμπάω στα βαθιά. Αχ, δεν ξέρω τι να κάνω, δεν ξέρω τι να πω.
STAI LEGGENDO
|Game Over| - One Shoot -
Storie breviΤι θα έκανες αν έπαιζες ένα παιχνίδι που ήξερες από την αρχή ότι θα χάσεις; Τι θα έκανες αν είχες μόνο μία ζωή; Θα την άφηνες να φύγει ή θα προσπαθούσες να την κρατήσεις για πάντα;
