A parents nightmare

1

Vandaag is het een dag zoals alle andere dagen van het schooljaar.
Ik doe wat ik moet doen en ga dan naar beneden waar mijn ouders al klaarstaan.
-Goed geslapen schat, zei mijn moeder voordat ze een slok van haar koffie nam.
Ik knikte en nam mijn sleutels en vertrok.
Zoals elke dag ging ik langs kleine straatjes, geen zin om langs die straten te gaan waar alle leerlingen van mijn school zich wandelden om naar school te gaan. Ik ben daar al meerdere keren gegaan maar het lijkt alsof ik in Fluo ben aangekleed en dat ik alle aandacht op me aantrek, iedereen praat over mij als het meisje die geen vrienden heeft vroeger had ik vrienden maar nu niet meer ze zijn gewoon dikke idioten die van mij hebben geprofiteerd en ik was ook verliefd op een jongen maar die dag dat ik ruzie had met mijn "beste vriendin" wist heel de school op wie ik verliefd was ze heeft meerdere keren sorry gevraagd maar ik heb altijd geweigerd om haar excuses te aanvaarden.
OK dus ik zei dat ik naar school ging en sinds een paar maanden zie altijd die zelfde jongen in de zelfde staat op de zelfde plaats maar ik lette echt niet op hem. Meerdere keren heeft hij met me proberen te praten maar ik negerde hem gewoon,
En vandaag was hij daar nog maar hij zag me niet hij was bezig met zijn gsm.
~op school ~
Net als alle dagen keken de mensen naar mij. De meeste alsof ik een insect was en de andere met medelijden maat ik zie echt niet wat er erg is aan geen vrienden willen hebben.
Die mensen zouden eerst naar hun zelf kijken en naar hun " vrienden" in de plaats van naar mij te kijken.
De bel ging en ik ging naar de lokaal waar ik moest gaan( logisch toch).
Ik ging op een plaats helemaal achteraan zitten maar al vlug werd de stoel naast mij in bezit genomen door een oude vriendin.
-Nina? Zei ze met een droevige glimlachje.
-Wat wil je? Zei ik droogjes, praat vlug en ga dan een ander plaats zoeken.
-ik...ik nee laat maar.
- OK verlaat nu deze plaats en zoek a.u.b. Een ander plaats.
-Maar wat is eigenlijk jou probleem!! Schreeuwde ze door heel het lokaal om zeker weer aandacht te trekken.
-Mijn probleem!! Mijn probleem!!! Maar wat is dan jouw fuck*ng probleem ik zei dat ik nooit meer iets met jou te maken wou hebben dus waarom zit je de hele tijd mij achter te lopen blijf dan bij je vrienden ik heb jou niet nodig.
Wanneer ik die woorden uitsprak werd ze helemaal rood, pak haar spullen en ging helemaal naar voor in de klas. Zoals Julie het zeker al ge-raad hebben was zij mijn beste vriendin maar nu echt niet meer. Ze is het soort meisje dat wanneer ze heel boos is op jouw hele vuile dingen kan zeggen zonder na te denken en dan erover spijt hebben. Nu zal ze zeker weer wat gaan vertellen aan haar vrienden die vroeger ook mijn vrienden waren. De stoel naast mij werd alweer in bezit gekomen maar deze keer door een jongen. Een jongen die ik al te goed ken. Hij is namelijk de jongen op wie ik verliefd was, vroeger was hij een gewone vriend maar nu is hij helemaal raar geworden sinds hij weet dat ik op hem was. Ja was want ik ben niet meer op hem hij is gewoon een sukkel sinds hij het weet hij denkt dat ik nog op hem ben dat ik daarom zo raar doe maar ik ben verandert en dat hij het gelooft of niet voor mij maakt het niets uit ik wil Niks meer met hem te maken hebben.
-Hoi Nina, zei hij een beetje aarzelend
Maar ik antwoordde niet.
- Hoe gaat het? Vroeg hij terwijl hij mijn aandacht probeerde te vangen.
- Het ging heel goed tot dat je naast me kwam.
-Waarom ben je zo?
-Hoe zo ?
-Je bent raar je bent op mij maar je wilt niet met me uitgaan wat is er toch met je?
-Het probleem is dat je me niet met rust laat en dat ik niks meer voor je voel ik probeer het in godsnaam in jou hoofd te zetten maar blijkbaar wil je het niet horen.
Hij wou iets zegen maar zweeg.
~onderweg naar huis~
Ik liep weer in die straat.Die van de jongen. Het was stil. Hij zat daar op zijn gsm.

-alsof hij geen school heeft,dacht ik. Zonder verder naar hem te kijken liep ik verder. Ik was bijna die straat uit maar toen riep hij.

-kom terug, je hebt iets laten vallen!

ik draaide me een kiertje om, hij kwam naar me toe met nieks in zijn handen dus liep ik verder.

-wacht!Riep hij terwijl hij mij bij men arm terrugtrok.

-ik heb niks laten vallen, zei ik rustig terwijl ik naar de grond keek.

-weet ik,zij hij terwijl hij me los liet.

-waarom dan? Vroeg ik terwijl ik vragend naar hem keek.

-hoe heet je?

to be continued...

vote,comment&share

volgende hoofdstukken misschien korter.

nieuwe covers voor mijn boek altijd welkom.