-zawgyi-
" ကုိယ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ Xing "
မယုံႏိုင္သလိုမ်က္ဝန္းေတြနဲ႔ က်ေနာ့္ကုိစိုက္ၾကည့္ေနတ့ဲ YiXing... မ်က္ႏွာမွာ အ့ံၾသရိပ္ေတြေရာ ဝမ္းနည္းရိပ္ေတြေရာ ျပည့္ႏွက္လို႔... နားလည္ပါတယ္ဆိုတ့ဲ အၾကည့္ေတြလည္း ထပ္ဆင့္ရေသးရဲ႕...
ေက်ာခိုင္းလိုက္ျပီ...
က်ေနာ္တို႔ ဘာမွမဆိုင္ေတာ့... အခုပဲ... လမ္းခြဲျပတ္ဆဲခ့ဲၾကျပီ......
အဆင္ေျပမွာပါ...
YiXingက သူမရွိလည္း အဆင္ေျပေလာက္မွာပါ...
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္... အနည္းဆံုးေတာ့... က်ေနာ္Xingကုိ ေတာင္းပန္စကားေလးတစ္ခြန္း ေျပာခ့ဲရေသးတယ္ေလ...
ဒါေပမယ့္ တစ္ေယာက္ေသာသူကုိေတာ့...
ပါးျပင္ကုိသုတ္လိုက္တာ ဘာလို႔လက္က စုိသြားရတာလဲ... မ်က္ရည္ ? ? မဟုတ္ဘူး... မငုိနဲ႔... မငုိနဲ႔ Kris... မင္းလိုေကာင္က ငုိဖို႔ေတာင္ အဆင့္မရွိဘူး...
...
...
က်ေနာ္ရူးေနခ့ဲတာ...
အထပ္20ေက်ာ္ အေဆာက္အဦးကုိ ရိုးရိုးေလွကားကေန မနားတမ္းေျပးတက္ခ့ဲမိတ့ဲအထိကုိ အသိစိတ္လြတ္ေနခ့ဲမိတာ...
'ah'
မရေတာ့ဘူးလား... ေျခေထာက္ေတြ ေနရာမွာတင္ ယုိင္လဲခ်င္ေနျပီ...
ဟင့္အင္း...
မျဖစ္ေသးဘူး...
က်ေနာ္ လဲက်လို႔ မျဖစ္ေသးဘူး... ေရာက္ေတာ့မွာ... ေခါင္မိုးထပ္ကုိ ေရာက္ေတာ့မွာပါ...
*က်ေနာ္ကပဲ geကုိ ကာကြယ္ေပးခ်င္တာ*
အရမ္းေၾကာက္တတ္တ့ဲ တခါက က်ေနာ့္ကေလးေလးက အ့ဲလိုအျမဲေျပာခ့ဲတာ...
babeကပဲ ကုိယ့္ကုိ ကာကြယ္ေပးခ်င္တယ္လို႔ပဲ ေျပာေျပာေနခ့ဲတာ... Tao er...
ေတာင္းပန္ပါတယ္...
geမေကာင္းတာပါ babeရယ္...
...
...
ျမင္ေနရျပီ...
အရမ္းကုိလင္းခ်င္းေနတ့ဲ တံခါးေပါက္...
ဘယ္သူဖြင့္ေပးထားတာလဲ... ေခါင္မိုးထပ္မွာ ဒီခ်ိန္ ဘယ္သူရွိမွာမို႔လဲ...
